Zelden was het contrast tussen de optredende artiesten op Boterhammen in het Park groter dan vandaag.
Jonas Winterland brengt ingetogen, kwetsbare nummers die het hart weten te beroeren. Hij praat ze met een vanzelfsprekende rust aan elkaar. Hij zingt in het Algemeen Nederlands, slechts begeleid door een gitarist. Zijn voorbeelden: Bob Dylan, Leonard Cohen, Nick Drake, Eels. Je zou hem moeten kennen van de instant klassieker Mensen zijn gemaakt van dun papier. De revelatie was voor mij echter Onder vreemde wolken, waarmee hij zijn korte set afsloot. Een herkenbaar lied over het grote onbehagen en het eeuwige verlangen naar een nieuw begin: “Los van wie je bent/ Los van wat je kent / Een nieuwe mens verzinnen / En zou je dat wel doen / Want je bent zo moe / Van steeds opnieuw beginnen.”
Berlaen toonde zich een driekoppige band met een steviger geluid. Het is dialectrock die hoorbaar geworteld is in het Zultse zand. De songs zijn energiek, meezingbaar en vaak aan de jolige kant. Wouter Berlaen is een rasentertainer. Hij amuseerde het publiek met verwijzingen naar Tien om te Zien (“Waar is Jos Van Oosterwijck als je hem nodig hebt?”) en Live Aid (een flard van We are the world). Hij gaf en passant een les Zults: Ik ben nie schui van ui en Allé weird’ui.
Gelukkig is muziek geen wedstrijd, maar mijn voorkeur ging uit naar singer-songwriter Jonas Winterland. Vanwege zijn beklijvende songs waarvan ook Raymond Van Het Groenewoud fan is, en zijn verstilde eenvoud. Morgen sluiten Nynke en Willem Vermandere Boterhammen in het Park 2013 af.
