Oktober startte veelbelovend, maar de zon en zachte temperaturen maakten snel plaats voor een grijze en druilerige omgeving. De troosteloze stad geeft plots niet meer dezelfde indruk als enkele weken geleden. De heldere open ruimtes worden desolate plekken, de groene lanen krijgen een bruin tapijt in ontbinding, de vrolijke mensenmassa wordt een haastige eenzaat.
Dergelijke tussenseizoenen geven mij de kans om te bedenken dat het niet altijd zo hoeft te zijn. Het is een aankondiging van iets nieuws en een bevestiging dat herfst volgt op zomer, zomer volgt op lente, lente volgt op winter, en winter volgt op herfst. Het is ook de aankondiging van een seizoen vol wonderschone gebeurtenissen. Er gaat niets boven een frisse herfstwandeling in het Zoniënwoud, waar je overvallen wordt door de ontelbare schakeringen groen, rood, geel en bruin. Er gaat ook niets boven een koude zonsopgang aan een helderblauwe hemel.
Een jaar telt vier seizoenen. En een oneindige variëteit aan indrukken. Met wat klein geluk krijg ik de mogelijkheid om die ene indruk, dat verbazingwekkende moment te kunnen vastleggen met mijn smartphone.
Een impressie van een stad die geen dag dezelfde blijft, vind je op http://bxlen.wordpress.com/.
