De Brusselaar René Magritte werd in de vorige eeuw wereldberoemd met zijn surrealistische schilderijen. Ik vroeg mij altijd af waar hij toch die inspiratie vandaan haalde. Sinds ik in Brussel woon, begrijp ik waar het vandaan komt. Magritte keek gewoon goed om zich heen en zag het ene na het andere surrealistische tafereel. Sommige dingen zie je namelijk alleen maar in Brussel en nergens anders ter wereld. Reis virtueel met me mee door het surrealistische Brussel!
Belgische bouwwerkzaamheden leveren vaak interessante taferelen op. Zo ook onder het Schumanplein. Vlak onder het gebouw van de Europese Commissie krijgt men het namelijk voor elkaar om een ondergronds viaduct te bouwen. Elders liggen viaducten boven de grond. Zou het ondergronds viaduct een Brusselse uitvinding zijn?
Onder hetzelfde Schumanplein zijn door de verbouwingen ondergrondse gangen tussen het metro- en treinstation afgesloten. Dit levert dit mooie beeld op: metrotoegangen die nergens naar toe leiden. Het doet aan Harry Potter of Star Trek denken.
Dagelijks worden metroreizigers in dit station ook geconfronteerd met een amateuristisch omroepsysteem. De muziek hieruit klinkt op dit moment erg krakerig.
De erg volkse gemeente Koekelberg is dan weer verzusterd met de Franse mondaine stad Hyères aan de Côte d’Azur.
De basiliek van Koekelberg is de trots van deze gemeente. Ware het niet dat de koperen koepel al sinds jaar en dag groen is uitgeslagen door de oxidatie. De regen heeft de groene gloed naar het panoramaplatform geleid. Uiteraard wordt hier niks aan gedaan.
Koekelberg heeft ook het treinstation Simonis. Dit wordt wel één keer per uur door de week bediend. En één van de weinige ingangen, die het had, zijn afgelopen zomer afgesloten door de politie. Omdat het perron niet door reizigers, maar door dealers gebruikt zou worden. Laat de inwoners van Hyères het maar niet weten…
Het kan nog gekker. Station Mouterij is al een tijd lang klaar voor gebruik. Maar wordt, waarschijnlijk, tot 2023 niet gebruikt. Dit komt omdat één persoon een tiental kilometer verderop een klacht heeft ingediend tegen het feit dat de bouwaanvraag voor deze nieuwe stadsspoorlijn niet in het Nederlands vertaald was.
Geen enkele trein stopt aan station Mouterij. Dit blijft nog tien jaar lang een spookstation.
In een toeristenstraatje in de volkse Marollen ligt deze schitterende bibliotheekingang. De voorbije maanden is hier weinig aan veranderd.
Het is ook de normaalste zaak van de wereld om om zeven uur ‘s ochtends gewekt te worden door een krakkemikkige hijskraan die houten platen rakelings langs je appartement omhoog takelt.
Enkele dagen later kun je dit terug verwachten op exact hetzelfde tijdstip. Of ze op je dak een barbecue organiseren of een dakbedekking vervangen, laat ik in het midden.
Een kunstenaar kwam onlangs in het nieuws met typisch Belgische oplossingen. Dit is er ook zo één: om de lift te beschermen plakken we de grond en de wanden maar af met karton en tape. Uiteraard op een hele professionele wijze.
Belgische oplossingen zie je overal in Brussel. Zo ook aan de Koninklijke Vlaamse Schouwburg. Om te voorkomen dat acteurs en ander belangrijk volk niet op dit los liggend luik stappen, is er maar een lintje rond gespannen.
Brussel wordt door critici weleens een stad in verval genoemd. Dat kun je mooi in het centrum zien. Hotels staan er broederlijk naast bouwvallen.
Uit het stadhuis van de Brusselse gemeente Molenbeek groeien struiken. Zoiets is in Brussel echt niet vreemd.
Het Klein Kasteeltje staat in reisgidsen als monument vermeld. In werkelijkheid is dit een opvangcentrum voor asielzoekers. Vaak leven zij er in moeilijke omstandigheden. Niet iedereen krijgt er een verblijfsvergunning. Toch heet de brug er tegenover ‘Toekomstbrug’. Een signaal van hoop voor de bewoners van dit kasteeltje?