Een gezondheidswandelingetje ’s morgens en eentje ’s avonds kan volstaan om het sporten tot een minimum te beperken, dat was toen de inschatting. Kwam er nog bij dat ik in de Madou-toren werkte en er ’s morgens een paar verdiepingen trappen bijnam, genoeg beweging dus om in conditie te blijven.
–
Het was nog niet de gewoonte om volgens glijdende uren te werken maar met de jaren was het voor mij een noodzaak geworden, dat later op het werk aankomen en op het eind van de dag wat doorwerken. Sporadisch liet ik me dan eens gaan. Bij terugkeer naar huis nam ik dan de metro om in het Zuidstation een trein naar de slaapstad te halen. Een trage schijnbeweging rond de binnenstad, leek het wel. Aangekomen was er de grootste drukte voorbij en had ik een zitplaats op de trein. Miste ik een trein dan gebeurde het wel eens dat ik in het zelfbedieningsrestaurant in het station me tegoed deed aan een steak-frites of een vol-au-vent. Wat een mens al niet doet om zich het leven aangenamer te maken.
