Tijdens de krokusvakantie vond in Brussel opnieuw de lenteschool plaats. Anderstalige nieuwkomers van 6 tot 12 jaar kregen een intensief taalbad in de vorm van speelse en uitdagende activiteiten. Nel Coussement ging als vrijwilliger aan de slag en kijkt terug op een verrijkende ervaring.
Er valt veel te zeggen over leerkrachten die werken in Brussel. Maar zoals bekend, hebben velen die er zijn beland hun hart verloren aan hun baan. De Klasse-editie van maart bijvoorbeeld is helemaal gewijd aan het Brusselse onderwijs. Ikzelf werk in Brussel in het kleuteronderwijs en offerde mijn weekje vakantie op aan het lesgeven aan Brusselse lagereschoolkinderen. Brussel beweegt en sleurt je mee in deze boeiende stroom van bewegingen.
De lente- en zomerschool is bedoeld voor kinderen die extra taalstimulering in het Nederlands goed kunnen gebruiken, zodat ze zich erna weer wat sterker voelen in deze nieuwe, vreemde taal. Maar ook leerkrachten krijgen de kans meer bij te leren over deze kinderen hun herkomstland en -taal. Zo mochten de kinderen dagelijks via Twitterboodschappen laten weten wat ze vonden van de dag, in hun moedertaal. Nieuwsgierig vraag je dan aan de kinderen wat ze daar wel niet schreven. En luid gelach klonk wanneer de juf probeerde de uitspraken voor te lezen. En grappig om te zien hoe de rollen leerling-juf werden omgedraaid, wanneer ze me betweterig wisten te verbeteren.
Ikzelf sta in een eerste kleuterklas tijdens mijn hoofdjob en kreeg tijdens deze lenteschool de kinderen van het 5de en 6de leerjaar als doelgroep. Met een klein hartje ging ik dus de eerste dag vroeg in de ochtend naar de school. Maar met een groot en voldaan hart kom ik nu terug en denk ik terug aan al die lieve, nieuwsgierige, creatieve, Brusselse kinderen.
Ontroerend was het moment waarop een ‘leerling’ uit mijn klas, die naar school ging in Molenbeek, me mooie, paarse tulpen overhandigde. Ook prachtig om te zien hoe de ouders ons hartelijk begroetten en bedankten voor ons werk. Wat een oprechtheid ging er uit van hen. Dat terwijl wij zo vaak horen hoe de Brusselse bevolking wordt gestigmatiseerd en met de vinger gewezen.
Wat de Brusselse kinderen én hun ouders al verworven hebben, is het kunnen leven in een multiculturele samenleving, is een openheid naar iedereen. Pesten op de lenteschool? Niet gezien! Veel respect, samenwerking, plezier, dát wel. En zonder verwachtingen maar vol dankbaarheid maakten zij en wij er allemaal het beste van. Toen we vroegen of we iemand vergeten waren een cadeau te geven, zeiden de kinderen dat we de ouders nog niets hadden gegeven.
Kinderen die plots begonnen te praten vanaf dag 2 en ze op dag 5 met brede glimlach zien vertrekken, ja, dáár doe je het voor. Niet voor meer, maar ook niet voor minder. En zélf met diezelfde glimlach naar huis gaan voor je maandag weer verder op weg gaat met een groep kinderen die nog wat jaartjes minder tellen? Ja, daar doe je het uiteraard ook voor. En omringd zijn door collega’s die even enthousiast en gedreven door de Brusselse wateren varen, maakte deze ervaring compleet.
Ik kijk al uit naar de zomerschool. En aan de massale, positieve reacties van onze kinderen te zien, kijken zij daar ook al naar uit. Maar eerst nog wat tijd op de schoolbanken doorbrengen …
