Categorieën
People & Lifestyle

Terrain vague

Nostalgie wordt het, de dag van vandaag, het braakliggend stuk grond dat wacht op invulling. De nieuwe stedeling is ongeduldig van aard en kan het niet aanzien dat overheidsadministraties en bouwheren hun tijd nemen om plannen te maken en die uit te voeren. Nu zal je me niet horen zeggen dat een overheid de meest vlot werkende organisatie is die er bestaat en dat er niet met grond gespeculeerd wordt door die moedwillig ongebruikt te laten liggen.

Meer en meer worden ongebruikte percelen echter ingepalmd door wereldverbeterende buurtbewoners die er ook wel uit eigenbelang beslag op leggen. Het zomers terras voor een café laat men dan links liggen om zich te vermeien in het heerlijke stukje stadsnatuur. Op miniatuurschaal teelt men er groenten en met recyclagemateriaal wordt er tuinmeubilair geplaatst. Het lijken wel overjaarse provo’s die na het kraken van huizen hun oog hebben laten vallen op onbebouwde terreinen. Op vrolijk anarchistische wijze bezet men de terreinen en begint een procedureslag om een nieuwe invulling af te dwingen: de zaak De Moedige Stedeling tegen de oh zo Boze Overheid, zeg maar.

Vaak hoeft het echter zover niet te komen. Al snel laat men het stukje paradijs in de stad voor wat het is, haalt men de groenten weer bij de winkel op de hoek en keert men voor aanspraak en vermaak weer terug naar het terras voor het café.  De planten die men plaatste verwilderen nu helemaal, Moeder Natuur neemt het over tot  de overheid orde op zaken stelt en de Chinese vrijwilliger er de dupe van is. Een veronachtzaamd drama uit de stad van vandaag, geloof me vrij.

Share

Door Michel Zeghers

Heeft een boontje voor Brussel, pendelde jaren lang om er te gaan werken en komt er, ook nu nog, graag terug. Hij vindt multiculturaliteit, zeker in steden, onvermijdelijk en verrijkend. Dat verschillen zichtbaar en soms uitvergroot worden is er een consequentie van. Als ze inspiratie opleveren is het mooi meegenomen.