De Zuidertoren, ook wel de Pensioentoren genoemd, bestaat vijftig jaar. De Rijksdienst voor Pensioenen viert dit met rondleidingen voor geïnteresseerden. Omdat ik dagelijks tegen deze toren aankijk, nam ik deel aan de rondleiding. Ik zag de binnenkant en de kelders van de toren en genoot van het uitzicht.
De Zuidertoren staat aan het Brussesle Zuidstation. Al vijftig jaar lang huisvest het de Rijksdienst voor Pensioenen. Met 150 meter hoogte is het ook het hoogste gebouw van België en daarmee een belangrijk
landmark in Brussel.
Naast de Pensioentoren zijn complete huizenblokken afgebroken. Er komen nog meer torenflats bij. Natuurlijk blijft de Zuidertoren het hoogst. Want er gaat niets boven het pensioen.
De rondleiding in de toren begon met sterke koffie en een powerpointpresenatie over de technische details en de geschiedenis van dit belangrijk gebouw.
Een knutselwerk als verjaardagskaart. Nog gezellig ouderwets geknipt en geplakt.
In de kelder van dit wolkenkrabbertje staat een oude scheepsschroef dit ooit dienstdeed als een soort regulator voor de temperatuur. Al lang geleden is deze vervangen door moderne apparatuur.
In de kelder zag ik allemaal apparaten staan voor de temperatuurregeling. Verder stonden er ook enkele grote noodaggregaten die gebruikt worden om, in geval van stroompanne, de computers, die de pensioenen berekenen, van elektriciteit te voorzien. Je pensioen zou maar eens niet doorberekend worden…
Vanaf de bovenste etages hebben de ambtenaren een fantastisch uitzicht over Brussel. Om het wat exotisch aan te laten doen hebben ze er zelfs palmbomen neergezet.
Op het dak staan masten voor telecommunicatiedoeleinden.
Het uitzicht over Brussel is werkelijk schitterend. Met mooi weer schijn je zelfs de Antwerpse haven te kunnen zien.
Het Justitiepaleis krijgt ineens een heel andere dimensie vanaf een nog hoger gebouw. Het deed me ineens aan suikertaart denken.
Op het einde van het bezoek kreeg iedereen twee brochures van dit gebouw mee. Toen ik ze opensloeg, kwam mij een geur tegemoet van oud papier. Het papier was al deels vergeeld. Eén van de brochures is zelfs gedrukt in januari 1967…
Maar goed, de Pensioentoren bestaat dus 50 jaar. En daarmee is het ook al een halve eeuw een belangrijk landmark. Als ik in Brussel dreig te verdwalen, wat nogal vaak gebeurt, dan zoek ik gewoon de Pensioentoren aan de horizon. En dankzij deze blauwe flat geraak ik altijd waar ik moet zijn.
