Brussel is een goudmijn voor gepassioneerde fotografen. Dat blijkt uit onze gewaardeerde wekelijkse rubriek Brussel in Beeld, waarvoor onze eigenste Brussel-Flickr fotogroep een karrenvracht aan fantastisch beeldmateriaal levert. Hoog tijd om de mens achter de lens in beeld te brengen. Vandaag zoomen we in op Ronald Giebel, een trouwe gast in onze fotorubriek. “Het lijkt alsof Brussel van niemand is, iedereen is er passant.”
Ronald Giebel (46) is geboren in Eindhoven en woont in Elsene. Hij werkt als office manager bij het Vlaams-Nederlands Huis deBuren. In zijn vrije tijd doet hij aan sport: fitness, bergwandelen, skiën. Daarnaast heeft hij een passie voor literatuur en fotografie. Op Flickr is hij actief als Ronald’s Photo Factory en hij heeft ook zijn eigen fotoblog. Zijn foto’s waren al te zien in thematische tentoonstellingen en in Belgische en Nederlandse kranten en tijdschriften.
Hoe is je liefde voor de fotografie ontstaan?
Ik fotografeerde al een aantal jaren toen mijn Oostenrijkse vriendin me voor mijn verjaardag een fotocursus gaf. Ze dacht dat het om een cursus van 10 lessen ‘Hoe werkt mijn camera’ ging, maar ze had me ingeschreven aan de Sint-Lukasacademie in Schaarbeek. Daar heb ik vervolgens vier jaar fotografie gedaan en toen nog twee jaar specialisatie. Een mooi verjaardagscadeau en ik kan die opleiding iedereen aanraden!
Hoe zou je je eigen foto’s omschrijven qua thematiek, stijl, toon…?
Mijn voorliefde gaat uit naar streetphotography, of eigenlijk breder, reportagefotografie. Ik kies voor een kunstzinnige toets, graag zwart-wit en het liefst analoog. Dat is zoveel beter, en leuker fotograferen. Analoge foto’s zijn zoveel krachtiger.
Wat bevalt je aan Brussel? En wat niet?
Ik vind de anarchie van Brussel schitterend: de architecturale anarchie met de absoluut onverenigbare gebouwen die her en der naast elkaar staan en de wijken die om de hoek qua sfeer opeens honderdtachtig graden draaien. Het internationale karakter, met de mix van talen die je hier hoort, is ook zeer verfrissend. Het lijkt hierdoor voor mij alsof Brussel van niemand is, iedereen is er passant.
Wat me niet bevalt? Ik heb niet zoveel tegen Brussel. Het mag wat minder vuil en er mag eindelijk eens ingezet worden op duurzaamheid. Er is veel te veel autoverkeer in de stad. Maar misschien blijft Brussel op dit vlak wel zo veel achter bij andere Europese steden, omdát het juist van niemand is.
Wat zijn de drie mooiste foto’s die je al in Brussel gemaakt hebt? Waarom?
Oei, moeilijke vraag, want Brussel levert al snel een interessante foto op. Mijn drie favorieten zijn, denk ik:
Een foto van een roltrap in metrostation Boileau waarop onderaan de herfstbladeren waren blijven liggen. Ik kies de foto vanwege het contrast van de industriële roltrap met de natuurlijke bladeren en de beweging van de treden met de niet-bewegende bladeren.
Een tegenlichtfoto van iemand zittend op een bankje bij de vijver tegenover Flagey. De bomen eromheen zorgden voor voldoende filtering van de zonnestralen en tegelijkertijd voor een soort cadrage.
Een surrealistische foto in het Centraal Station van een roltrap die onderaan gewoon in een muur verdween. Helaas is de muur inmiddels weggehaald en kun je de roltrap nu ook echt gebruiken.
Op welke onbereikbare plek in Brussel zou je graag eens foto’s willen nemen?
Volgens mij bestaan er geen echte onbereikbare plekken in Brussel. Maar misschien is, naast een autoloze zondag, een metroloze zondag wel een idee? Het publiek zou op die dag door de metrotunnels mogen wandelen.
Wat is volgens jou de meest fotogenieke plek in Brussel?
De (veel te grote) verzameling parkeergarages in Brussel, en dan niet alleen de bovengrondse, maar ook de ondergrondse garages. Wonderbaarlijke architectuur en mooie uitzichten op de bovenste verdiepingen. Beste moment: zondagmorgen, wanneer er nog weinig auto’s geparkeerd staan.
Heb je nog een droom of ambitie als fotograaf?
Beroepsmatig op reis zijn als fotograaf lijkt me mooi. Ik ben er alleen nog niet uit hoe ik die ambitie kan verwezenlijken. Maar dat komt nog wel.
