Categorieën
Hardlopers Encyclopedie Sport

Grote Encyclopedie van de Kleine Hardloper XIII

De Brusselse Joggersfauna, het blijft oeverloos observeren en genieten.

Basil, de man heeft te lang naar Fawlty Towers gekeken. Heerlijke figuur, ik zou hem meteen casten. Identiek dezelfde loopstijl waarmee hij door zijn hotel scheurt. Lange armen, knieën licht gebogen, snel en gedreven, opgejaagd. Een sprankelende verschijning in het park, veel te weinig van deze soort. Te veel joggers nemen zich au serieux, als deze geen rolletje speelt is hij helemaal grotesk.

Het Jonge Hert, ook wel de Kanaalrunner geheten. Rent op de promenade aan de Rive Gauche. Met dunne pootjes, huppelend alsof er vering in de zool zit vastgeplakt. Hoofd rechtop, immer alert, nooit het hoofd gebogen. Heft heel hoog zijn beide benen, het is amper lopen, eerder een springerig bokje.

De Jogphones, ze lopen broederlijk naast mekaar, man en vrouw, maar hij is links, zij rechts. Terwijl ze rennen bellen ze allebei, iPhones in de hand. Het lopen wordt er amper door vertraagd, de multi-walkingstyle. Ze zijn het gewoon, vermoedelijk is er ook telefoonverkeer tijdens het douchen, het poetsen van de tanden of het bedrijven van de liefde.

De Chewing Gum, piekfijn uitgedost. Gestreepte haarband, korte short, sokjes gesteven. Blanke gymps. Afgetraind lijf, zonde van de drift waarmee hij zijn kauwgom maalt, lijkt wel een hongerig konijntje. Fnuikt compleet zijn outfit en loopstijl.

De Woeste, hoogst onaangename man. Lompe loper, alsof hij overal met zijn te grote voeten ongedierte de kop indrukt, benen wijd open, gestoorde blik. Te mijden in het donker.

De Slingerplant, kom ik tegen op de lange Wolstraat. Hij loopt heel traag, met één te lange en brede short die slobbert. Graatmager en bleek. Zijn lange dunne armen naast hem die hij slechts van voor naar achter zwaait, met slome bewegingen. In zijn rechterhand een hartslagmeter, die volkomen nutteloos moet zijn. Strompelt hij? Is dit lopen of schuifelen? Een lange slingerplant die dringend moet verpot.

Het Stervensuur. Je ziet aan alles dat deze man het park niet levend verlaat. Wellicht niet meer gaat passeren. Armen onregelmatig uitslaand, gezicht haast paars loopt hij als een geslagen hond, strompelend, onderweg naar.

De Open Voet. Ik zou het nooit doen maar hij lijkt zich te vermaken. Voeten helemaal naar buiten gekeerd alsof hij voortdurend wil remmen, zo loopt de ambtenaar door de Warande. Op kantoor heeft hij ongetwijfeld (of denkt hij over zichzelf) een zekere waardigheid, een air van importance, maar zijn loopstijl moet hij aanpassen. Dat gaat onvermijdelijk leiden tot een veel te snelle en overbodige slijtage van zijn Reeboks, die zijn daar niet voor ontworpen.

Share