Kwinten Lambrecht laat op zijn blog Lambyk zijn licht schijnen over het stadsleven, duurzame mobiliteit, fietsen en politiek. Vandaag staat hij stil bij het abrupte einde van FM Brussel. “Alles is vervangbaar, denken ze bij het management. Maar 98.8 is dat niet.”
Radiozender FM Brussel wordt plots opgedoekt. Een donderslag bij klare hemel.
FM Brussel is de laatste jaren een begrip en een sterk merk geworden. Een begrip voor het nachtleven, voor het ‘citynieuws’, voor de hippe evenementen in de bruisende stad. Een katalysator voor de nieuwe garde Brusselaars, die zich geen knijt (willen) aantrekken van politieke en communautaire spelletjes. FM Brussel weet Brusselaars bij elkaar te brengen, op de radio, online en offline.
De financiële rekening is gemaakt, zoals dat met zovele culturele instellingen dezer dagen wordt gedaan. “Is de instelling financieel aantrekkelijk genoeg?”, is dé post-crisisvraag die men zich stelt. Neen, een stadsradio met een wekelijks bereik van 300.000 luisteraars heeft subsidies nodig, om en bij de 150.000 euro. En maar goed ook! We worden hier in Brussel verwend door ettelijke activiteiten, voor jong en oud, voor ieder wat wils.
De adverteerders blijven weg, mijnheer…
Het merk FM Brussel verkoopt bij de Brusselaars, misschien minder bij big business. Maar wat verkiezen politici? Een kleurrijk stadsleven of een grijzemuisbestaan? De intrinsieke waarde van de stadszender is zoveel groter dan de luisteraars. Het is een kweekvijver voor jong talent (Stubru, MNM, Radio 1), een opstapje voor presentatoren maar ook voor beginnende Brusselse bandjes die naar het prestigieuze Flagey-gebouw mogen komen om er hun ding te doen. Jammen of een DJ-set spelen zonder druk van adverteerders, sponsors of andere bonzen. Neen, gewoon uitleven.
We kijken op naar de presentatoren, die Brussel door en door kennen. Waar de FM Brussel bus staat is het feest. Waar de enthousiaste vrijwilligers van FM Brussel rondlopen is er steeds iets leuks te beleven.
Maar de consultants hebben gesproken.
Plots krijgen de tientallen medewerkers te horen dat er uit een ander vaatje getapt zal worden. Op Radio 1 wist CEO Tubbax te vertellen dat er, na het verdict van de consultants, volop op online gefocust zal worden om niemand uit te sluiten. Pure quatsch uiteraard, want een radio kopen is tegenwoordig nog steeds goedkoper dan een computer aanschaffen. Big business sluipt ook stilletjes aan de creatieve sector binnen, met termen zoals ‘evenwichtsoefeningen’, ‘kosten-baten’, ‘efficiëntie’, ‘schaalvoordeel’, ‘marktwaarde’. Levenskwaliteit brengt niets op. Het crisisdenken doet ons inboeten op de foute manier, we staan onder constante druk. En uitlaatkleppen? Die laten we ontploffen.
De stemmen? Die veranderen we door Times New Roman en HTML-codes. De quiz? Die dopen we om tot BDW-Quiz. Flagey? Te duur. We verhuizen naar Diegem. En de rode bus? Die geven we een kleurtje.
Alles is vervangbaar, denken ze bij het management. Maar 98.8 is dat niet.
