Categorieën
People & Lifestyle Podium Reizen & Toerisme

Gegidst door Brussel: vzw Polymnia

Brussel is veelzijdig, multicultureel, altijd anders en staat nooit stil. Zoveel weten we al wel langer. Er is van alles te zien, en elk gebouw heeft wel een ander verhaal te vertellen. Maar hoe vaak loop je niet voorbij die muur met zijn kleurige graffititekeningen, of onder de brug met die speciaal gegraveerde stenen, zonder dat je deze bijzonderheden ook maar opmerkt? Vaak ben je zo in je dagelijkse routine vastgeroest dat je vergeet naar de stad en al zijn pracht te kijken.

Maar geen nood, er is iemand die je ogen weer in de goede richting kan openen. Via een vriendin hoorde ik over Sonja De Smedt, ofwel de oprichtster van de al 30 jaar bestaande vzw Polymnia. Polymnia is de Griekse muze der welsprekendheid, en deze naam werd niet toevallig gekozen, zo schijnt het. Ik heb dan maar eens de proef op de som genomen.

Natuurlijk hoefde ik geen klassieke toer door Brussel, want omringd door druk fotograferende Japanners horen wat ik op het internet ook kan vinden, interesseerde me nu niet bepaald. Polymnia biedt gelukkig een hele hoop interessante en thematische uitstappen aan. Samen met een paar vrienden koos ik voor: “Graffiti: kunst of vandalisme?”, een 2,5 uur durende wandeling door de roemruchte Marollen. Ik wilde wel eens een antwoord op deze vraag, dus belden we Sonja op.

Afspraak in de lokettenzaal van het Centraal station. Een vreemde plaats om af te spreken, tussen al die andere mensen, vonden we. Maar geen nood, Sonja sprong ons direct in het oog, met haar woeste bos blonde krullen en lange, zwarte kleed. Vrolijk babbelend leidde ze ons naar buiten, waar ze al onmiddellijk aan de uitgang onze aandacht vestigde op discreet verborgen maar prachtige kunstwerkjes.

Terwijl ze ons vertelde over Bonhomme, een Brusselse graffiti-artiest van Poolse afkomst, en zo ongeveer de meest bekende in zijn vak, slaakte ze plots een kreet en wees naar boven. Diezelfde Bonhomme had blijkbaar zopas een nieuwe, metershoge tekening gemaakt op een flatgebouw in constructie. Het moet gezegd, het was prachtig. De details en schaduwen die in het gigantische schilderij waren aangebracht, wezen op een waarachtig getalenteerd kunstenaar. De beginvraag leek hierbij beantwoord.

Maar het was nog niet gedaan. Sonja loodste ons door allerlei zijstraatjes van de Rue Blaes waarbij we meermaals met de vandalistische kant van graffiti werden geconfronteerd. Lelijke tags of zelfs betekenisloze krabbels, soms aangebracht op reeds bestaande, veel mooiere afbeeldingen. Maar waar we ook gingen, telkens opnieuw kwam onze gids met een nieuwe, grappige, trieste of spannende anekdote. Geen moment hebben we ons verveeld.

Ook Sonja zelf leek zich te amuseren. Ze vertelde ons dat deze toer elke keer anders is. Graffiti is zo veranderlijk dat er telkens nieuwe dingen bijkomen, of oudere tekeningen afgewassen of overschilderd. Altijd anders, soms verbluffend knap, vaak banaal en lelijk, maar zeker niet blijvend. Graffiti is eigenlijk net als Brussel zelf. En dat alleen al maakt het ontegensprekelijk kunst!

http://www.polymnia.be/

Share