Categorieën
Schaarbeek Wonen in Brussel

Vier inbraken in een jaar

Een voormiddag in Schaarbeek. Om 7.30 uur stellen we vast dat er voor de vierde keer op rij dit jaar werd ingebroken. Maar deze keer ’s nachts terwijl mijn man, ik en onze dochtertjes aan het slapen waren. Opnieuw namen ze onze laptop mee, opnieuw doorzochten ze ons huis. We investeerden nochtans fel in een goede beveiliging.

Politie Brussel Noord

(c) Polbruno

Om 8 uur bel ik de lokale politie: “We sturen een patrouille.”  Om 9 uur bel ik terug: zelfde antwoord.  Om 10 uur word ik kribbig, want ik moet werken en bel opnieuw: “Ga dan werken, er zijn dringendere zaken.” Om 11 uur bel ik het nationale nummer: “U staat inderdaad op de wachtlijst.” Om 12 uur belt mijn man: ” Ze zijn onderweg.” Om 12.15 uur zijn ze er. Ze maken een proces-verbaal op en vijf minuten later zijn ze weg.

De gemeente neemt geen maatregelen tegen inbraken, ik ken mijn wijkagent niet, er zijn geen patrouilles in de straat en het duurt meer dan vier uur vooraleer de politie ter plaatse is. Dit is gewoon onaanvaardbaar.

Naschrift: Noor heeft intussen contact gehad met de gemeente Schaarbeek, maar het antwoord dat de politie druk bezet is, dat ze contact kan opnemen met de preventieadviseur om verdere veiligheidsmaatregelen te nemen en de wijkagent op de website kan terugvinden bevredigt haar niet.

Het duurde meer dan vier uur voordat de politie beschikbaar was. Bij inbraak nummer twee waren de dieven nog binnen en stond ik buiten met mijn toen 1-jarige dochter. Toen duurde het een uur voor de politie kwam terwijl ik duidelijk in gevaar verkeerde. Ik begrijp zeker dat de politie moet gaan waar er een dringende tussenkomst nodig is, maar een van de taken van de politie is ook preventie, ervoor zorgen dat er geen inbraken meer gebeuren in ons huis. Ik zou zeer graag willen weten wat de frequentie is van de patrouilles, wat hun aandachtspunt is en of er in de statistieken enige verbetering merkbaar is.

Wij hebben alle suggesties van de lokale preventieadviseur uitgevoerd. Ik vind dan ook niet dat er nog een verantwoordelijkheid bij ons te leggen valt. Hoe komt het dat je überhaupt ’s nachts meer dan 2 meter hoog op een gevel kan klimmen om ergens binnen te breken? Toch wel, omdat je weet dat niemand je zal zien? En als iemand je al ziet, je gewoon de benen kan nemen zonder gevat te worden.

Je kunt natuurlijk niet voortdurend in elke straat politie plaatsen. Maar je kunt er wel voor zorgen dat als burgers iets verdacht zien, ze een wijkagent kunnen contacteren die dit direct opvolgt. Dat is net een van de betrachtingen van de wijkagent: mogelijke criminele broeihaarden of bronnen van onveiligheid opsporen, inspelen op verwachtingen van burgers, nabijheidspolitie.

Hoe is dat mogelijk als we zelfs niet weten wie die wijkagent is? Hoe kunnen we de persoon in kwestie kennen: hij heeft tientallen straten waar hij/zij voor verantwoordelijk is. Niemand in onze straat kent onze wijkagent. Nochtans is het zijn taak om aanwezig te zijn in de wijk en dicht bij de burger te staan. Zelfs toen we ons gedomicilieerd hebben in Schaarbeek hebben we de wijkagent niet gezien.

Ik ben ervan op de hoogte dat er heel wat nieuwe agenten worden tewerkgesteld in de kanaalzone. Ik vind dat een zeer goed plan. Ik hoop echter dat ze niet enkel brandjes zullen gaan blussen, maar ze ook effectief in dienst zullen staan van onze gemeente en dat ook voor preventie.

Na het verspreiden van mijn bericht ontving ik veel reacties van bevriende Brusselaars die het probleem herkennen. Bij een fietsdiefstal, een fietsongeval, een inbraak of lawaaihinder komt de politie vaak gewoon niet langs. Velen hebben dat aanvaard. Ik weiger me hierbij neer te leggen.

Schaarbeek is een mooie en complexe gemeente maar er leeft te veel een gevoel van straffeloosheid. Boefjes kunnen hun gang gaan, onbeleefd gedrag wordt getolereerd, onhoffelijk zijn is voor velen de norm.

We staan voor een enorme uitdaging en ik wil heel graag weten hoe deze, ook voor de gewone man in de straat, zal worden aangepakt.

Ik vraag om actie, zowel lokaal, gewestelijk als nationaal. Ik aanvaard de genomen maatregelen niet en wil me er niet bij neerleggen. Mijn man en ik gaan hiermee verder tot we verbetering zien in het gevoerde veiligheidsbeleid.

Noor D’Heere (31) is muzikante en lector muzische opvoeding in de bacheloropleiding kleuteronderwijs in Odisee. Ze is mama van twee kleuters, fietser, pleegouder en intussen al acht jaar Brusselaar.

Share