Vorige week bezocht ik een oud café. Ik kom altijd terug naar het café als ik in Brussel ben. Ik weet niet goed waarom. De tijd lijkt er stil te staan.
(c) Cathérine Minala, www.catherineminala.com
Het is zelden stil in het café. Tussen de spiegels aan de muren zitten altijd klanten die praten. Een zacht geluid is het. Niemand verheft zijn stem. Een ober brengt geuze of ander bier. De klanten wachten geduldig.
Meestal zie je er goedmoedig, gewoon volk. Maar ook een prins zou zich hier thuis voelen. Oud-strijders van de oorlog kwamen hier vroeger met hun vlaggen. Aan de muur hangt een foto van de koning en zijn familie. De gewone man kan opkijken naar dit portret.
Laatst was ik er dus weer. Vlakbij zat een groepje Italianen. Waren het ambtenaren op pensioen? Of adel op de vlucht? Een vrouw nam steeds het woord. De man naast haar zweeg. Echt gezond zag hij er niet uit. Hij keek eerst strak voor zich uit. Dan keek hij rond. Ten slotte hield hij de houten tafel stevig vast en zonk opnieuw weg in gedachten. Alsof hij wachtte op een dood die snel komt.
À la Mort Subite, de naam van het café, betekent ‘de dood die snel komt’. Het geuzebier heet ook zo. Adres: Warmoesberg 7, 1000 Brussel, www.alamortsubite.com.
In de rubriek Met minder woorden schrijven we teksten in een duidelijke taal. Voor mensen die Nederlands leren en alle anderen. We werken samen met het Huis van het Nederlands en de website Nederlands Oefenen in Brussel (website, Facebook-pagina).
