Er zat een briefje van meneer Diakhaby in de bus. Ik ken hem niet, maar hij zou mij moeten kennen. Hij noemt zichzelf immers een competente helderziende. Zeven dagen in de week staat hij ter beschikking om mijn problemen op te lossen, zegt hij. Van 9 u tot 20 u ontvangt hij zijn klanten.
Meneer Diakhaby is van alle markten thuis. Of het nu gaat om liefdesperikelen, familiegeluk, examens, seksuele problemen, professioneel succes, bescherming tegen vijanden en het noodlot, hij weet raad. Hij kan zelfs reuma genezen! Al 22 jaar ervaring heeft de goede man. Zijn bijzondere gave wordt al gedurende zeven generaties van vader op zoon doorgegeven. Hij noemt zichzelf bovendien een gediplomeerd specialist in emotionele kwesties. Je hoeft je niet eens te verplaatsen voor een behandeling, hij werkt ook per briefwisseling.
De eerste zin van zijn annonce prijst de gemakkelijke betalingsvoorwaarden. Over de kostprijs van zijn diensten: geen woord. Zijn volledige naam en adres ontbreken, er staat enkel een gsm-nummer op het papiertje. Een website heeft hij niet. Bewijzen van zijn grootse daden vind ik nergens.
Dergelijke briefjes vallen wel vaker in de bus. De beschrijvingen zijn inwisselbaar. Het lijkt te passen in de Noordwest-Afrikaanse traditie van de maraboet, een islamitische geestelijke die zich bezighoudt met mystieke, occulte zaken, zoals wonderbaarlijke genezingen, bezweringen en betoveringen. De website van het netwerk van maraboets heeft een Brusselse sectie.
Kwakzalverij en oplichting zijn van alle tijden. Maar ik vrees dat vooral de kwetsbaarste mensen erin tuinen. Ik denk aan oudere, eenzame mensen die nergens terecht kunnen, mensen die een gebrek hebben aan opleiding, middelen, sociale contacten, mensen met uitzichtloze problemen. Meneer Diakhaby zal ze niet oplossen, maar er wel aan verdienen.
Als ik in mijn glazen bol kijk, zie ik dat de kassa rinkelt voor deze zelfverklaarde zieners. Is het niet tijd om deze wanstaltige praktijken te bestrijden?
