Categorieën
Kunst Shopping

Gewoontes en tradities vs. surrealisme

Voor wie het nog niet zou weten, dit jaar wordt het heengaan van René Magritte herdacht. 50 jaar is het al geleden dat hij ons verliet. Na Knokke springt nu ook Brussel helemaal op de kar van deze Brusselse surrealist. Dit najaar zullen  er  in de Koninklijke Musea voor Schone Kunsten (KMSKB) en het Atomium tentoonstellingen plaatsvinden die helemaal aan hem gewijd zijn. Maar er is meer.

Magritte Coming and Going (Duane Michals, 1965)

Misschien wat minder dan vroeger maar ik drink nog altijd graag bier. Als goede Belg ben je dat aan jezelf verplicht, wordt wel beweerd.  Ik ben iemand die mezelf gewoontes opleg die me zekerheid geven in het leven en bij het bier drinken is het niet anders. Als ik na een vergadering in gezelschap nog iets drink hou ik het vaak op een gewone pint, een pils. Ga ik naar het stadion of op café op groot scherm naar voetbal kijken durf ik wel eens iets anders nemen maar toch is het ook daar meestal pils waar ik me aan laaf.
Het drinken van andere bieren is dan weer gebonden aan plaatsen of seizoenen. Zware blonde bieren gaan er bij mij in als ik naar een straatfestival  ga of na een theater- of cinemabezoek. Thuis drink ik dan weer speciale bieren die ik door de jaren uit de overvloed aan soorten, kleuren en smaken heb geselecteerd.
Zware donkere bieren, een trappist of een ander abdijbier, drink ik weinig of niet. Niet dat ik ze niet lust maar om de een of andere reden geven ze me een gevoel van een vervlogen tijd die minder goed is dan wordt aangenomen. Een enkele soort trappist gebruik ik wel eens om stoofvlees te bereiden. Ik doe het omdat ik ooit de abdij bezocht, in de tuinen mocht kamperen en het bier ’s avonds in behoorlijke hoeveelheid van de tap in een café in de buurt tot mij nam. De smaak is duidelijk blijven hangen bij mij.

Jaren geleden ontdekte ik Saison-bieren. Vooral in Wallonië worden ze nog gebrouwen. In oorsprong werden ze gebrouwen door boeren om ook in de winter drinkbaar vocht in huis te hebben. Ik haal ze in huis en drink ze vooral als het voor een lange periode heel warm is.
Witbier, net als kriekbieren, drink ik ook ’s zomers maar dan vooral op terras, het witbier krijgt de voorkeur als ik heel dorstig ben. Kriek drink ik meer voor de smaak, niet dat ik de smaak van witbier niet apprecieer.
En dan heb je de stadsbieren: De Koninck voor Antwerpen, Brugse Zot en drie soorten Gruut, bieren die in Gent gebrouwen worden met toevoeging van een kruidenmengsel dat in de jaren stillekes nog als betaalmiddel gebruikt werd. Aan het assortiment Brusselse bieren moet ik nog beginnen, een enkel bier daargelaten.

Witte van Magritte

Vorige week kreeg ik uit goed ingelichte bron te horen dat er binnenkort een nieuw Brussels bier te krijgen zal zijn, in beperkte oplage, alsof het een bibliofiele boekuitgave of een lithografie betreft. Elk Belgisch bier schrijft zich wel in in een of andere smaaktraditie maar dit bier lapt alle tradities aan zijn laars of het zou deze van Magritte zijn. Het bier krijgt de benaming wit mee , maar blijkt donker te zijn als je het uitschenkt.  Niets is wat het lijkt.

Het frisse van de wat kinderlijke onschuld van Magritte is voltooid verleden tijd, denk ik dan. Zijn erfenis doet belegen aan en die door de mangel van de technologische vernieuwingen halen, wat dit jaar wel meer gebeurt, helpt niet echt. Ik word oud, vermoed ik. Het mysterie van de picturale elementen van Magrittes werk zeggen me nu nog weinig nu ik besef dat,  uit onmacht om zijn kunst esthetisch op een hoger niveau te tillen, Magritte zijn eigen kleine wereld een vorm van universaliteit trachtte mee te geven, zich daarmee verschool achter zijn kunstenaarschap om de confrontatie met een veranderende wereld te ontlopen en nieuwe generaties een vrijgeleide gaf om kunst te herleiden  tot  een spielerei  voor ego’s. De man zal er wel niet alleen verantwoordelijk voor zijn geweest, voor dit laatste.

Of ik me het bier ga kopen, weet ik nog niet. Als ik het al koop zal het zijn om stoofvlees klaar te maken. Misschien stemt het eten ervan me wel milder en verzoent me wat met de conservatieve onderstromen en uitgesleten individualismen die hoogtij vieren in dit landje van ons.

Het Magritte-bier is vanaf 1 oktober te verkrijgen in het Museum Café en de Magritte Shop van de Koninklijke Musea voor Schone Kunsten van België (Museumstraat 9, 1000 Brussel). Het bier kwam er in samenwerking met de Brusselse brouwerij Brasserie de la Senne. Een flesje bevat 33cl.

Afbeeldingen: persdienst KMSKB
Tekst: Michel Zeghers

Share

Door Michel

Heeft een boontje voor Brussel, pendelde jaren lang om er te gaan werken en komt er, ook nu nog, graag terug. Hij vindt multiculturaliteit, zeker in steden, onvermijdelijk en verrijkend. Dat verschillen zichtbaar en soms uitvergroot worden is er een consequentie van. Als ze inspiratie opleveren is het mooi meegenomen.