Ik ben, laat het ons zo formuleren, altijd al meer dan gemiddeld geïnteresseerd geweest in Lego en mijn vrouw gunt mij die afwijking graag. Het hele gebeuren is een twintigtal jaren geleden ingeslapen geraakt. Ik ben architect geworden, ja hoor, maar had andere dingen aan mijn hoofd dan met de fascinerende Deense blokjes te spelen. Sinds onze kinderen uit de Duplo-jaren groeiden, is de waakvlam weer iets hoopvoller gaan branden. Gisteren bezochten we met het hele gezin Brick Live op de site van Thurn & Taxis.
De kinderen van 5 en 7, ze hadden er zin in, omdat ze net deze week als bij toeval het andere speelgoed even opzij geschoven hadden en tot mijn grote vreugde weer gewoon met Lego zijn beginnen te bouwen. Een filmpje van Bruzz deed de rest.
De organisatoren noemen het zelf “het grootste Lego-avontuur ooit”. In principe valt dit avontuur uiteen in twee delen: enerzijds de “fanzone”, waar de organisatoren aan de Belgische fanclub BeLUG gevraagd hebben om enkele van hun beste stukken te presenteren, en anderzijds een goeie versie van een binnenspeeltuin, gevuld met Lego-steentjes.
Het eerste deel was al dadelijk een aangename binnenkomer. Naast enkele gewoon leuke bouwwerken, waren er toch ook een heel aantal straf uitgewerkte scenario’s te ontdekken, die ook onze jongens konden boeien (ridders en zo). Ergens had ik gehoopt dat we op hetzelfde elan hadden kunnen doorgaan in het tweede deel van het avontuur, maar dat bleek niet het geval te zijn. In de plaats kregen we een variatie van verschillende standen waar je zelf kon bouwen met de steentjes die kenmerkend zijn voor de verschillende deelwerelden die Lego gecreëerd heeft: Duplo, City, Lego Friends, Ninjago, Technics,… enfin u kent ze wel.
Niet wat ik gehoopt had, maar de kinderen lustten er wel pap van. En de volwassenen eigenlijk ook, dankzij de kracht van de Legosteen zelf. Niets bleek zo ontspannend te werken als een grote hoop van allemaal dezelfde blokjes in zwart en wit, en dit zowel voor jong als voor oud. Eerst kijk je als volwassene nog een beetje onwennig naar het enthousiasme van de jongsten, maar dan beginnen de vingers ook bij enkele sceptici te jeuken. Het is gewoon te leuk om de uitdaging aan te gaan. Twee blokjes worden er twintig, en voor je het weet, heb je een hele creatie.
Toch een aandachtspuntje bij al dat bouwplezier: hoewel het ook interessant kan blijken om verder te bouwen met de half afgewerkte bouwsels van een voorganger, begint het geheel na een tijd toch een beetje te lijken op de speelkamer van een achtjarige die net een verjaardagsfeestje achter de rug heeft. Best wel rommelig dus.
En nog een aandachtspunt: de zogenaamde “retail zone” had echt wel beter gekund. In de meeste klassieke speelgoedwinkels vind je een veel groter aanbod aan nieuwe bouwdozen, en van bijzondere “collectors items” was al helemaal geen sprake. Een teleurstelling.
Slotsom: de ondertitel “het grootste Lego-avontuur ooit” is te veel een dichterlijke overdrijving en een marketingstunt gebleken. Maar als je de magie van Lego wel kan smaken en de kinderen nog tevreden zijn met een eenvoudige stapel met Lego-blokjes waarmee ze ongeremd aan de slag kunnen gaan, dan is Brick Live zeker een uitstap waard in de herfstvakantie.
Brick Live loopt nog tot en met zondag 5 november op de site van Thurn & Taxis (Havenlaan 86c, 1000 Brussel), dagelijks van 10 tot 18 uur. Een dagpas kost 20 euro. Voor een familiepas (twee volwassenen en twee kinderen onder 12 jaar) betaal je 60 euro.
Gastblogger Filip Van de Voorde
