Van gezellig surrealisme tot duistere schizofrenie: de bende van België.
Geen beter alter ego dan dat van de domoor, de goedbedoelende, de humoristische relativist, de gefrustreerde democraat en de gelimiteerde ambtenaar. De meest geniale crimineel is de meest onzichtbare.
Ziehier het recept voor de ultieme emulsie. Maak een kaas vol wormgaten, als rechtstreekse verbindingen naar de eeuwig aantrekkelijke macht van het geld. Selecteer een gezelschap, beloof ze een deel, ga voor beslissingsrecht en zaai verdeeldheid. Wees de beschermer én de dader, de goeie en de slechte. Zo oud als de straat, en nooit overtroffen. Een systeem dat werkt hoeft men niet te veranderen. Noch te verbeteren. De mayonaise pakt, punt. En waar beter dan in een land dat aan de basis al gebarsten was. Drie taalgemeenschappen, twee tegengestelde culturen, 11 miljoen tentakels die zich maar wat graag in de knoop laten leggen. Want als kers op de taart zijn we ook nog eens grandioos verzot op geklaag.
Geef ons miserie, dan weten we wat zeggen bij de coiffeur volgende week.
Hef meer belastingen! Dan krijg ik misschien nen extra saucisse bij den boucher.
Ambitieus? Zedde zot? Ik ben toch veel sympathieker als ik sukkel zeker? Nespa?
Betogen? Als we met den bus kunnen. En zet de verwarming op en ‘t bier maar al in de gekoelde frigobox. En niet te lang want w’ hebben speciaal den trein op tijd besteld en hij vertrekt om kwart voor vier.
Zolang we genoeg te klagen hebben, hebben we niet te klagen. Et voilà, een systeem dat werkt.
Dat Jules Cesar ons ooit nog dapper placht te noemen. Hij kreeg er waarschijnlijk een dubbele portie moules frites voor in de plaats. Met verse mayonaise. Op ons bord geen compromissen. Onze trots heeft ook zijn grens.
