De KVS heeft zijn seizoensstart niet gemist met een zinderende enscenering van de musical L’Homme de La Mancha. Het bijna 2,5 uur durende spektakelstuk barst van de energie en is een knap eerbetoon aan de onmogelijke droom van Don Quichot. Want willen we niet allemaal ontsnappen aan de soms grauwe werkelijkheid?
(c) Danny Willems / KVS
L’Homme de la Mancha is Brussels cultureel erfgoed. Jacques Brel vertaalde de Amerikaanse muzikale komedie ‘Man of La Mancha’ naar het Frans en speelde zelf de hoofdrol toen het stuk op 4 oktober 1968 in de Muntschouwburg in première ging. Michaël De Cock en Junior Mthombeni vatten het ambitieuze plan op om de voorstelling vijftig jaar later opnieuw op de planken te brengen. In het Frans, wat anno 2018 nog altijd een gedurfde keuze is voor een Vlaams theater in Brussel. Het stuk gaat later op tournee naar Luik en Madrid.
Honi soit qui mal y pense, maar de KVS is er met brio in geslaagd om het origineel grondig af te stoffen en fris theater te brengen. Filip Jordens, bekend als Brel-imitator, de Congolese zanger Junior Akwety, sopraan Ana Naqe en oudgediende François Beukelaers schitteren in de hoofdrollen, maar het is bovenal een ensemblestuk. De cast is heel divers, met onder meer een zwarte Sancho Panza, die niet langer de knecht, maar de vriend van het hoofdpersonage is. Het kamerorkest van De Munt zorgt voor een feilloze muzikale begeleiding. Tegelijk is er ook plaats voor rap in de hedendaagse versie en hoorden we daar ook geen streepje ‘Oops, I did it again’ van Britney Spears? Opgenomen beelden en vooral close-ups van acteurs geven een extra dimensie aan het spel van de acteurs.
Kan de aloude roman van Cervantes over de dolende ridder nog boeien? ‘L’Homme de La Mancha brengt zowel het verhaal van de schrijver, die zich moet verantwoorden voor de inquisitie, als het personage, dat wegvlucht in een droomwereld. Alonso Quijana gelooft dat hij een middeleeuwse ridder is. Hij trekt ten strijde tegen reuzen, neemt zijn intrek in een kasteel en predikt de hoofse liefde voor de geïdealiseerde jonkvrouw Dulcinea. Zijn gezel Sancho Panza belichaamt de nuchterheid en weet maar al te goed dat de reus een windmolen is, het kasteel een herberg is en de jonkvrouw een prostituee, genaamd Aldonza. Don Quichot botst ook geregeld op de realiteit, maar blijft zijn fantasie koesteren. Dat charmeert ook uiteindelijk zijn omgeving, want hij voegt gratie toe aan een wereld vol verdriet en lelijkheid en blijft met zijn rechtvaardigheidszin strijden voor zijn idealen. Zijn passionele queeste houdt nooit op.
In de weergaloze finale sterft Don Quichot, maar zijn erfenis is verzekerd. Aldonza gelooft nu zelf dat ze Dulcinea is en houdt de nagedachtenis van de man die tegen windmolens vecht in ere. Veertig jaar na de dood van Brel is ook zijn musical nog springlevend. Een feest voor theaterliefhebbers.
L’Homme de La Mancha is nog te zien in de KVS tot 28 september.
