met mijn ogen toe
luister ik naar zijn ademhaling
en ik denk aan al mijn liefdes in deze stad
zwoel zwelt de nachtlucht
met zijn ogen toe
speelt hij met zijn gevoel bij een adempauze
kijkt hij naar de volle maan – naar meer
kijkt dan vanop de berg naar de kunst achter zijn rug: Brussel
dan naar de oprijzende moerasoevers voor zich
trappen waar passanten arm in arm, hand in hand, hand in haar
op Mont des Arts op dat moment – een hoogtepunt
hun blik nog even laten zweven over de benedenstad
een zilveren gloed vloeit over het gouden midden van het panorama
van koper is de soundtrack die hij met zijn ademtochten speelt
voor vele levens vanavond
of we nu klimmen of dalen
ik ben de avond daarop rond hetzelfde tijdstip teruggegaan
om hem meer te geven
dan de munten die ik de avond voordien in mijn portefeuille vond
we herkenden elkaar ‘je suis revenue pour vous remercier’
‘merci’
we glimlachten magnetisch
een jongeman danste naar ons toe
hij bonsde met zijn rechterhand op zijn hart, mouvement du respect
en legde tien euro in de instrumentenkoffer, geste doré
wij drie met onze handen op onze harten
op de trappen waar passanten arm in arm
genoten van dat moment des arts onder de volle maan
van zijn mond gleed naar zijn hals een tedere trilling
– zo ontstaat het geluid van saxofoon –
de muzikant blies sterren de stad in
ze stijgen verder naar het bovenmaanse
ik heb het hem gevraagd
zijn naam en waar en wat hij het liefst
hij zei ‘op deze helling
met de lucht tussen ons
als ik ze tussen mijn lippen pers
kan ik mijn onderdak betalen’
in Brussel zwelt zwoel de nachtlucht vol sax
Jill Marchant is een Brusselse dichter-woordkunstenaar. Ze heeft een eigen blog: Verhaalgemaak.
