Het zal intussen 50 jaar geleden zijn dat Eddy Merckx de Tour voor de eerste keer won, in 1969. Ook in de kunst wordt die verjaardag gevierd.
In Bozar hangen 67 zwart-witfoto’s genomen door een vakantiegast en koersliefhebber, amateur en voyeur, (conceptueel) kunstenaar, Jef Geys.
Geys kreeg helemaal aan het einde van zijn leven het bericht dat een werk van hem te koop kwam, twee ingelijste voorpagina’s van Vlaamse kranten van 22 juli ’69, die de maanlanding én Merckx’ overwinning afficheren.
Dat gaf hem het idee om de contactafdrukken van die Tour op te delven uit zijn fotografische verzameling – een soort zwarte doos van zijn leven – en er een tentoonstelling mee te maken.
Geys volgde de Tour in zijn deux-chevaux en we voelen hem in hotellobby’s en zijstraten wachten op de verschijning van wielrenners en hun entourage, als een pure liefhebber, die afdrukt wanneer een renner de trap afkomt. Hier en daar valt de mooie Merckx te bewonderen, die bijna onvermijdelijk in het centrum van de aandacht van de fotoreeks komt te staan.
Als kind was ik er ook graag bij toen de koers passeerde. Pure verwondering, en er moest een foto bij waar Eric Vanderaerden opstond of de regenboogtrui.
Wat ben ik tevreden met die Vanderaerden-close-up!
Later, min of meer groot geworden, deed ik nog beter, langs de kasseien van Parijs-Roubaix. Tijdens het wachten op renners konden we ons vergewissen van de slechte staat van de kasseiweg en verkleumden we langzaamaan onder het grijze weer.
Toen kwam Museeuw, alleen, als een kogel uit de verte. Hij ging winnen. Ik was onder de indruk.
Bij de volgende renner drukte ik af, meevolgend in de beweging. Het was de jonge Tom Boonen die hier zijn eeuwige roem voor de eerste keer gestalte gaf.
Jef Geys
De Tour de France van Eddy Merckx
17.05 – 01.09.2019
Vrije toegang – Bozar
