De dertigste editie van Couleur Café was er eentje om in te kaderen. De zon scheen op volle kracht, de organisatie was pico bello, de opkomst lag met 70.000 bezoekers hoog en muzikaal viel er van alles te beleven tijdens het driedaagse festival in het Ossegempark, onder de bollen van het Atomium. Onze blogger selecteerde zes hoogtepunten.
Kamasi Washington
Hij is een imposante verschijning: bijzonder groot, weelderige haarbos, gehuld in een poncho, charisma te over. Maar hij is vooral een weergaloze bandleider en saxofonist. Het Groentheater toverde hij met zijn achtkoppige combo om in een stomende jazzclub. De genereuze muzikanten brachten het publiek welhaast in trance met hun meeslepende composities. Vader Rickey speelde mee en zag dat het goed was. Zoonlief wilde nog een boodschap kwijt. “Diversiteit moet je niet tolereren, maar vieren”. Zoals je ook Amerikaanse klasbakken hoort te koesteren.
Zwangere Guy
Sinds zijn bejubelde album ‘Wie is Guy?” uitkwam, weet haast iedereen in België wie Zwangere Guy is. Hij is groter geworden dan zijn band Stikstof ooit was. Nadat hij in het voorjaar tweemaal de AB had uitverkocht, moest Couleur Café eraan geloven. De kok maakte ook ditmaal de beste saus. Energieke, opwindende tracks, waarin hij de remmen volledig losgooide, wisselde hij af met gevoelige momenten, zoals Gorik Pt. 1, een ijzingwekkende afrekening met de demonen van zijn jeugd. Aan boeiende muzikale gasten geen gebrek, met onder meer Selah Sue, Darrel Cole, Blu Samu en Peet van Le 77. De liefde voor Brussel blijft zijn belangrijkste drijfveer, en die moest geconsumeerd worden met een duik in het Brusselse publiek. Als daar maar geen kinderen van komen.
Goran Bregovic
De ideale feestband voor je huwelijksfeest. Zo noemde presentatrice Annabelle Van Nieuwenhuyse de koning van de balkanmuziek. Je tantes of nonkels moeten dan wel bestand zijn tegen een onstuimige moshpit tijdens het massaal meegebrulde ‘Gas gas’. Maar aanstekelijk is de muziek van de man uit Sarajevo zeker. De blazerssectie blaast je bijwijlen omver. Tegelijk zorgen de lieftallige stemmen van twee bejaarde zangeressen ook voor rustpunten. Tot het onvermijdelijke partizanenlied ‘Bella Ciao’ weerklinkt. “If you are not going crazy, you are not normal’, zei de in het wit gestoken bandleider met een dikke Slavische tongval.
Xavier Rudd
Een Australische folkie die op blote voeten optreedt, didgeridoo speelt en zingt over liefde en verbondenheid. Een cynicus zou bij de aankondiging meteen weglopen. Maar dat was buiten de charismatische zanger en zijn perfect ingespeelde band gerekend. Zij dompelden het festival met hun dromerige, sfeervolle nummers onder in een warme gloed. Rudd zelf wisselde vlotjes van instrument en veroverde vele harten met zijn inspirerende teksten en warme woorden voor het publiek. Van meezing- en dansmomenten tot kippenvelmomenten: een mooiere afsluiter van de eerste festivaldag had Couleur Café zich niet kunnen wensen.
The Cat Empire
Australia rules. The Cat Empire was vast van plan om een feestje te bouwen tijdens zijn eerste optreden op Couleur Café. Een onweerstaanbare cocktail van ska, jazz, reggae, hiphop, funk, rock en salsa, zei de organisatie vooraf. En dat maakte de band helemaal waar. Terwijl Lauryn Hill op het hoofdpodium als een onuitstaanbare diva op zich liet wachten, maakte het publiek dat de oversteek niet waagde, een prima keuze. Het avontuurlijke spelplezier op het podium zette het amfitheater in vuur en vlam. Ook letterlijk, want bij een stiller nummer golfden de aanstekers door de lucht. De nacht was “brighter than gold’, zoals de bekendste songtitel luidt.
Niveau 4 XXL
Opkomend Belgisch hiphoptalent een podium geven. Dat is sinds 2016 de doelstelling van het Couleur Café-project Niveau 4. Roméo Elvis, Coely, Zwangere Guy en Brihang tekenden de voorbije jaren present. Dit jaar kregen jonge hiphop- en r&b-artiesten uit Vlaanderen, Wallonië en Brussel livebegeleiding van twee jazzbands. Het resultaat: een wild en swingend feestje, waarin een nieuwe lichting (met onder meer Miss Angel en Luie Louis, uit Antwerpen, Venlo uit Luik en Juicy, Jay MNG en Eleven uit Brussel) voor terreurdreiging zorgde. Het goede nieuws: ze treden op 18 oktober nog eens op in de AB.
Ook genoten van Joyner Lucas (check zijn huiveringwekkende rapklassieker I’m Not Racist), Tamino (een portie schoonheid en melancholie, geserveerd door een Egyptische Belg uit Mortsel) en Kabola (geinige Brussels-Congolese rumba).
