Categorieën
BrusselBlogt.be

SIRENES

Alarmbellen.

Slepende, ergerlijke, eindeloze cries for help. Of voor aandacht. Beide waarschijnlijk.

Dringend of niet, op dit moment kunnen ze mij gestolen worden. De sirenes van Brussel.

De spreekwoordelijke flik die zijn pak friet asap op bestemming wil zien te krijgen. Want wie eet er nu graag koude gefrituurde patatten met uitgelopen mayonaise? En zeker in de bakermat van de voorgefrituurde aardappelstrook.

Misschien redden ze wel levens, die sirenes. In elk geval niet dat van mij. Integendeel. Ik zink alweer een voetprint dieper weg in bodemloze ergernis.

Kan dat echt niet wat stiller, of gewoon stil misschien? Je hoort toch nooit waar die herrie vandaan komt, zelfs al rijden – lees razen– ze vlak achter je. Met vers geslepen kreten die dwars door je trommelvlies snijden. Gewoon stoppen bij sirenes kan je je leven kosten. Wel lekker handig als de ambulance dan net voorbij komt- alsof die ooit op tijd zou kunnen stoppen om de collateral damage en passant mee op te scheppen.

Misschien ligt het wel aan mij. Misschien is mijn lawaaiverwerkingscapaciteit wel op. Weg. Foetsie. Reservestock en al, verslonden door de ontembare honger van de neverending sirenes.

Vaak kan ik het mij toch niet laten om snel het nieuws op te zetten. Radio, tv, laptop, iphone. Soms midden in de nacht. Om iets te vinden over het vreselijke ongeval of de allesverwoestende explosie die zonet moet gebeurd zijn. Maar niets. Nada. Geen spoor van drama. Enkel het slopende geluid van de eeuwige Brusselse sirenes. Overal. En nergens.

Het zijn misschien aan land gekropen zeemeerminnen. Sensuele sirenes die op zee schepen de kliffen op jagen met hun aanlokkelijk gezang. Ze zitten zonder visvoer en komen nu jagen op land. Verstopt in bestelwagens met flitslichten en irritante luidsprekers, die ons onder het mom van levens redden compleet overhoop rijden. En ons langzaam maar zeker verslinden met hun slopende herrie.

Het is stil nu in de stad. De sirenes zijn voldaan. Verzadigd. Ze kunnen nu even hun roes uitslapen voor hun honger straks weer aan de horizon weerklinkt.

Share