Sinds begin maart is de joggersfauna in de Brusselse straten en parken verrijkt met een totaal nieuwe, tot dusver ongekende tak: de Coronarunner. Vandaag de derde aflevering.
De Voyeurs
Je kent ze wel. Argeloze lezers, voornamelijk mannen, die bij elke jogster die voorbijloopt even de krant laten zakken om sans gêne het achterwerk van de dame uitgebreid te taxeren.
Ho maar, zal de aandachtige lezer opmerken, jij behoort toch ook tot die soort? Wil dit toch even uitklaren. Er zijn voyeurs, zielenpoten die vanuit hun raam of achter een struikgewas het vrouwvolk schaamteloos beloeren. En er zijn verkenners, observators. Er zijn paparazzi en onderzoeksjournalisten. Dat is iets hélemaal anders.
Het Carnavalsnummer
Hier kan je de aspirant in herkennen: slordige kledij. Zoals de man die net passeerde in een gevlekte bermuda. Zwarte bollen op een gele zomerbroek. Daaronder bloedrode kousen en om helemaal te bescheuren: een Trumppetje met de klep in de nek.
Achter hem loopt, op verzorgde afstand, zijn beschaamde vriendin in een onberispelijke zwarte tenue. Een vrouw van de wereld. Ze loopt er wat achteraan en niet enkel omwille van de sociale distancing.
Veronica
Zij veegt onafgebroken haar gelaat met een witte handdoek alsof dit haar leed verzacht. Wishful thinking en verspilde energie. Het helpt voor geen bliksem, je moet naast het zweet op je gelaat ook nog de bezwete handdoek torsen.
Denk je echt dat de handdoek van Veronica het kruis van Christus verlichtte toen hij de Golgotha beklom? We weten allemaal hoe het afliep.
De Loser
Hij lijkt te wenen maar het kan ook zweetvocht zijn. In ieder geval, er mankeert iets. Hij schudt het hoofd, bloedrood gelaat. Hij geeft op, zoveel is duidelijk. Het was een bevlieging, een corona-akkefietje. Zwaar ontgoocheld druipt hij letterlijk af. Marcheert bitter, zijn loopschoenen zwaar als graniet. Hij blijft zijn hoofd schudden.
Er is behalve rennen ook nog tafeltennis? Luchtboksen? Pétanque? Hij schijnt het allemaal af te wijzen. Mensen zijn in deze tijd soms snel ontredderd.
De Uitgestelde Plas
Het is overduidelijk. Soms zie je hem letterlijk ineenkrimpen, licht voorovergebogen, op gezette tijden tast hij in zijn kruis. Wat weerhoudt hem? Haast? Schaamte voor de publieke plas?
Straks is het onvermijdelijk te laat. Ik zie het al gebeuren: gevloek, getier, te laat de short naar beneden, broek vol. Met schaamrode wangen naar huis rennen, bidden dat je geen bekenden tegenkomt. Zelfs in coronatijden zijn er overspannen mensen die zich het genot van een verlossende plas in openlucht ontzien.
William Deraedt
De Grote Encyclopedie van de Kleine Hardloper inventariseert de onuitputtelijke lopersfauna in Brusselse parken.
Meer over Brussel: hetrijkderzinnekes.blogspot.com
