De fictiereeks Generatie B is deze zomer opnieuw te zien op VRT NU. Het absurdistische geesteskind van Joost Vandecasteele en Pieter Van Hees intrigeert door zijn messcherpe satire en behoort tot het geestigste wat de afgelopen jaren op tv-gebied in Vlaanderen gemaakt werd.
Het uitgangspunt van Generatie B is eenvoudig: België zinkt weg in een diepe crisis nadat de rating van het land verlaagd is van AA+ naar B. De zondebok is snel gevonden: de hoopopgeleide blanke jongeren in de stad. Zij vallen ten prooi aan werkloosheid en kunnen zich geen dak meer boven hun hoofd permitteren. De volgevreten babyboomers laten intussen geen kruimels vallen van hun rijke feestdis. De ouders zijn in die ijzeren economische logica niet langer de beste vrienden van hun kinderen. Geen wonder dat het Generation Liberation Front het licht ziet.
Te laat geboren
Tegen die grimmige achtergrond proberen twintigers in Brussel te overleven. We zien hoe Jonas (een rol van Jeroen Van der Ven) zich tevreden moet stellen met een gehuurde zetel in een schamel appartement en een nachtelijke job in een ondergronds callcenter onder leiding van slavendrijver Ibrahim (Zouzou Ben Chikha). Hij kan zijn ex-vriendin Brulletje (Eva Binon) maar moeilijk vergeten. Flatgenote Lisa (Ella-June Henrard) probeert als wrapster aan de bak te komen, al moet ze daarvoor met de tv-producent naar bed gaan. Voor Sebastiaan (Jeroen Perceval) gaan vrije liefde en politieke revolutie hand in hand: “Deze keer gaan ze echt ontploffen, die babyboomers!” De goeroe leidt een sekte met stuk voor stuk bloedmooie vrouwen.
De reeks valt niet alleen op door de verfrissende kosmopolitische insteek, die het Vlaanderen van onder de kerktoren feestelijk negeert, maar ook door de ijzersterke dialogen. Een voorbeeld: als Jonas te horen krijgt dat hij als loslopende jongere moet terugkeren naar zijn eigen land, verdedigt hij zich door te zeggen dat hij hier geboren is. “Maar te laat”, is het gevatte antwoord. Of wat te zeggen van de vraag van één miljoen van Sebastiaan: “Brussel vraagt toch ook geen geld aan al die pendelaars die hier komen werken?”
Van vlees en bloed
De levensechte dialogen dragen er ook toe bij dat de personages mensen van vlees en bloed worden. Antihelden, zeg maar. Jonas tracht zich bijvoorbeeld vergeefs los te rukken van zijn bemoeizuchtige moeder en slaagt er niet in om geld los te weken bij zijn grootvader tijdens een familiefeest dat volledig ontspoort. Hij klampt zich vast aan het verleden en kan moeilijk keuzes maken. Lisa doet zich stoer voor, maar is hopeloos romantisch en drinkt te veel.
Ondanks het bevreemdende absurdisme zijn sommige geschilderde wantoestanden pijnlijk herkenbaar voor de jeugd van tegenwoordig. Denk maar aan de uitbuiting op de arbeidsmarkt door stagecontracten en andere onbeschermde statuten, de verre droom van een eigen huis voor jonge tweeverdienersgezinnen en discriminatie van bepaalde groepen.
De jeugdige acteurs, die vooralsnog weinig schermbekendheid genieten, voelen zich zichtbaar in hun sas, terwijl er ook heerlijke gastrollen weggelegd zijn voor gevestigde waarden als Josse De Pauw, Peter Van den Eede, Damiaan De Schrijver, Anemone Valcke en Katelijne Damen.
En ja, er is ook naakt te zien. Het geslacht van Jeroen Perceval bungelt al eens nonchalant in beeld. Het is eens iets anders dan borsten. De soundtrack bevat aanstekelijke Franstalige rap.
Generatie B ging in 2017 in première op Canvas. De reeks bevat zes afleveringen van circa 35 minuten. Nog tot 31 augustus 2020 te zien op VRT.NU.