Ik werd door een man belaagd en beroofd in het Zuidstation op 14 december, dinsdagavond omstreeks 23 uur. De politie was ‘onderbemand’ en kon daardoor geen actie tegen hem ondernemen. Hieronder kunt u mijn verhaal lezen.
De toestand van het Zuidstation en het Noordstation in Brussel is absoluut afschuwelijk en er moet meer worden gedaan om ons in deze omgeving te beschermen. Helaas was dit de avond dat ik ervoor koos om geen Uber te nemen voor mijn woon-werkverkeer, maar voortaan zal ik altijd premium betalen omdat onze belangrijkste stations er ’s nachts uitzien als oorlogszones in een zombie-apocalyps. Eerlijk gezegd, het is verachtelijk en er moet meer worden gedaan zodat we ons veiliger voelen. In een paar uur na het delen van mijn verhaal heb ik honderden berichten ontvangen van vrouwen die me bedankten voor hun verhaal en die me hun gelijkaardige, verontrustende verhalen over Brussel stuurden. De politie reageert met ‘sorry, we zijn onderbemand’. Tijd voor actie.
Ik gilde ongeveer een minuut lang toen ik in het nauw gedreven werd nadat ik in het metrostation was binnengegaan. Mensen bleven andere roltrappen aan de overkant afgaan en kwamen me eerst niet helpen. Ik begrijp dat ze misschien bang zijn om zichzelf in gevaar te brengen, maar er zijn meer manieren waarop je kunt helpen dan gewoon doorgaan met je dag. Spreek iemand in je buurt aan om hulp te halen, bel de politie. Doe iets, als het maar niet niets is.
Ik had ernstiger gewond kunnen raken. Gelukkig bleef het bij wat gescheurde kleding, een blauwe plek en een gebarsten telefoonscherm. Ik weet dat het slechter had kunnen aflopen en op een bepaalde manier heb ik eigenlijk geluk gehad.
Ik bleef zo hard en zo lang mogelijk schreeuwen in de hoop dat de agressor zou stoppen met mij aan te raken. Of dat er politie zou komen, maar dat leek niet te gebeuren en mijn energie raakte op. Dat was het engste moment. Uiteindelijk realiseerden de mensen zich dat mijn gegil geen grapje was en dat er iets ernstigs aan de hand was. Ze begonnen me te helpen en na een korte achtervolging over de roltrap wisten een paar mannen mijn gsm van de aanrander terug te krijgen.
Na het incident ging ik naar de politie en deed aangifte. De politie wist dat de man nog in het station was (aan de andere kant), maar zei dat ze te onderbemand waren om iemand te sturen om hem op te pakken. Nogal alarmerend, niet waar? Het leek wel of er overal in het station brandjes geblust moesten worden, want de bewakers werden op verschillende perrons overspoeld door criminaliteit. Er leek echter geen politie in het station te zijn. Het is duidelijk dat er veel meer politie moet komen, niet alleen in het centrale gebied, maar ook bij de metro-ingangen.
Het was schokkend hoe gewelddadig het station die nacht was en hoe er meerdere misdrijven plaatsvonden. Het leek wel een dystopische wereld. De mensen zijn er nu aan gewend geraakt om in deze stations menselijke uitwerpselen en plassen bloed te zien. Is dat aanvaardbaar? Nee.
Om eerlijk te zijn, het voelde als tijdverspilling om aangifte te doen. Het voelde alsof die vreselijke man er gewoon mee weg zou komen. Ik weet zeker dat er camerabeelden zijn, maar ik betwijfel of de man gepakt zal worden, en dat vind ik een enge gedachte.
Ik wil dat er hard wordt opgetreden tegen dit soort criminaliteit. Ik wil dat het serieuzer wordt genomen. Door deze gewelddaden onbestraft te laten, maak je in feite meer gewelddadig gedrag mogelijk. Als het criminele gedrag in deze stations niet wordt aangepakt, zal het blijven verergeren en zich vermenigvuldigen. Dit is onaanvaardbaar en gewoonweg afschuwelijk. Doe iets.
Er zijn een paar lessen die we hier allemaal uit moeten leren of die dringend opgefrist moeten worden:
- Als je een vrouw hoort gillen, is het hoogstwaarschijnlijk geen grap. Nogmaals: doe iets, als het maar niet niets is. Je kunt het verschil maken en een leven redden, voorkomen dat iemand een cijfer in een statistiek wordt of haar een vreselijk trauma besparen. Als jij op een dag het slachtoffer bent, waar je vooraf nooit rekening mee houdt, vertrouw je op gelijkgestemden om je te steunen in je moment van nood, en geloof me, je hoopt dat ze ook voor je klaarstaan.
- Bepaalde stations zijn niet veilig in Brussel na een bepaald uur van de nacht, totdat er meer actie wordt ondernomen. Meisjes, neem alsjeblieft een Uber of taxi, want er is niet genoeg politie in de buurt voor ons om ons beschermd te voelen. Triest maar waar. Het doel van deze petitie is om druk uit te oefenen om de huidige situatie te veranderen.
- Download een anti-verkrachtingsapp. Neem een zelfverdedigingscursus. Doe wat je binnen je mogelijkheden ligt om beter voorbereid te zijn. Ik weet op dit moment niet zeker of schreeuwen het juiste was om te doen. Het had mijn aanrander boos kunnen maken en hij had me uiteindelijk ‘stil’ kunnen krijgen, om het zo maar te zeggen, maar in dit geval kwamen er uiteindelijk mensen helpen door mijn geschreeuw. Het is een gok. Je vecht- of vluchtreflex zal het overnemen. Je reacties zullen waarschijnlijk anders zijn dan wat je nu je voorstelt, maar denk er eens over na voor de toekomst. Doe wat je kunt.
Als er niet meer wordt gedaan, zal de lijst met slachtoffers zoals ik langer worden. Naarmate die langer wordt, zullen we onvermijdelijk luider gaan roepen. Ik dring aan op een sterkere aanwezigheid van de politie en sterkere bestraffing van dit soort misdaden.
Ik dank u bij voorbaat voor al uw steun. Ik ben overweldigd door de reacties.
Ik zal niet stoppen totdat ik me veiliger voel in deze stad en verandering zie.
Ik wil verbeteringen voor de stad die ik mijn thuis noem. Maak mijn woon-werkverkeer veiliger.
PS, Als de lieve meneer die bij me bleef tot er hulp kwam dit leest, of een van de mannen die tussenbeide zijn gekomen: ik ben jullie eeuwig dankbaar. Ik zal jullie optreden die avond altijd blijven waarderen.
Charlotte Drover deelde haar verhaal in de Facebook-groep van Brussels Expats. Ze startte een petitie op Change.org. De vertaling van haar tekst is van BrusselBlogt.
