Dertig kilo minder, fuck Filip Dewi-. Zelfs na zijn zoveelste bevalling neemt Zwangere Guy nog altijd geen blad voor de mond. En het zijn nochtans heel wat suikerbonen die afgelopen jaar bij Gorik Van Oudheusden op de schouw stonden, want niet alleen werd de Brusselaar onlangs vader van een eerste dochtertje, vanaf vandaag is op Streamz Putain te zien, een tiendelige dramareeks waarvan hij een van de bedenkers is. De soundtrack klinkt veelbelovend.
De serie vertelt het verhaal van Brusselse tiener Gigi, die ontdekt dat familie voor altijd is. Stikstof-leuze ‘Familie boven alles’ in het achterhoofd houdend, zou je dus wel eens durven denken dat het om een autobiografisch verhaal kan gaan, maar niets is minder waar. Wel zitten er elementen uit het leven van ZG en zijn team in verwerkt, wat ervoor zorgt dat onderwerp ‘opgroeien in Brussel’ potentieel heel aangrijpend kan worden.
Zwangere Guy nam naast een rol in de serie ook de taak voor zich om de soundtrack samen te stellen. Bij Putain hoort bijgevolg een uur durende plaat die even uiteenlopend is als onze hoofdstad zelve, eentje die voor een stuk ook in het verlengde van het leven van de man ligt. Van rapper Peet tot metalband Brutus, van de kleinkunst van Madou tot de harde woorden van Zwangere Guy in hoogsteigen persoon – op papier telkens elkaars tegenovergestelde, maar op plaat heerst er telkens eenzelfde broeierige sfeer; een illustere rode draad die meteen ook het idee van de serie naar voren stuwt. Dat het geheel daarbij ook nog eens aan elkaar wordt gepraat door het sappige Brusselse accent van Radio BelYves, maakt het plaatje compleet.
‘Dit is Yves met het goed gerief’, klinkt het alvorens Zwangere Guy zelf de debatten voor geopend verklaart. Met ‘Loin d’ici’ krijgen we op zich een coole opener op ons bord, boordevol geluiden uit de Brusselse straten, maar tegelijkertijd ook met een boodschap. Een idee als ‘Samen staan we sterk’ kan puur objectief een beetje cringe lijken, maar de drive en flow die de rapper in het geheel weet te steken, samen met het feit dat er een zekere toegankelijkheid aan het beeld van de serie Putain gegeven moet worden, maakt dat wel goed. En dat laatste betekent gelukkig ook niet dat het er op het album proper aan toe gaat. Bepaalde rechtse politici worden op ‘Overtreders’ ‘zonder filter’ aangepakt, terwijl ‘Bbbitches’ van energiebom en feministisch collectief ‘Forsissies’ ‘alles in de fik’ steekt met jungle-achtige percussie.
Een energie die doorheen de soundtrack wel blijft terugkeren, want met ‘Someday’ van Bredren en Amaea Rae krijgen we niet veel later opnieuw een broeierige junglebeat op ons bord, waarna de rave een eerste keer helemaal losbreekt in de vorm van ‘Bring that weed back’ van Hash Converters. Een The Subs-achtige vibe katapulteert je richting nachtclubs als Zillion, waar een soort grimmige sfeer hangt. Alsof er iets te gebeuren staat dat het daglicht niet mag zien, wat op die manier misschien alweer hint naar Comeback, de film waar Zwangere Guy begin volgend jaar een van de hoofdrollen in zal vertolken. Hoe dan ook begint dat duistere randje alsmaar meer zijn stempel te drukken op de plaat; van de spookachtige pianotoetsen in ‘Believe’ tot de licht vloeibare beats van ‘Long distance running’ de overgang tussen azuurblauw en gifgroen lijkt niet per ongeluk de kleur van de albumhoes te zijn geworden.
De endorfineroes moet uiteindelijk weliswaar plaats maken voor Madou, die je aan de hand van ‘Engel’ met de voeten op de grond zet. Op de stoep voor de club, terwijl de zon de grijze ochtendwolken verlicht en Brussel stilaan ontwaakt. Dan is de stem van Vera Coomans het enige dat tegelijkertijd nog zo duister als hartverwarmend kan klinken. Puur filmisch zou dit het moment in Putain kunnen zijn waar Gigi tot een nieuw inzicht komt, om zo in laatste rechte lijn richting ontknoping te komen. En dan past ‘Equinox’ in dat verhaal wel perfect als opvolger. Met de dromerige stem van Gala Dragot, die uiteindelijk plaatsmaakt voor een zelfverzekerde Zwangere Guy: ‘Dit is voor zij die da faalden / En er ook lessen uit haalden / Voor zij die vallen en opstaan en steeds wa verder geraken’. Het is een kunst om een soundtrack te maken die er zowel op zichzelf staat als perfect aanvullend auditief materiaal is voor het beeld, en zonder ook maar iets van beelden gezien te hebben, lijkt Zwangere Guy daar nu al in geslaagd te zijn.
Al die opluchting komt er uiteindelijk nog uit in de vorm van het fantastische ‘Paradise’ van Brutus, waarbij Stefanie Mannaerts in het oog van de storm alle frustraties er op een bloedmooie, emotionele manier nog eens uitschreeuwt, om dan ’tot in de oneeuwigheid’ verder te viben met Bert Cools oosters getinte ‘Skriski’. En zo werd de soundtrack van de serie op zich toch ook een soort wereldreis binnen de stadsgrenzen van het Brusselse. En zo kan je de gehele soundtrack misschien ook wel het best samenvatten; niet per se als een letterlijke trip door verschillende landen – ondanks dat tal van culturen en invloeden deel uitmaken van het project -, maar eerder als een reis door het leven en het hoofd van een broeierig, wild, bij gebrek aan een beter woord, persoon.
Zoals gezegd is het tout court niet makkelijk om een soundtrack goed te cureren, laat staan dat het tegelijkertijd muzikaal en qua sfeer opgaat in de serie zelf. Maar dat je na het luisteren van de plaat toch al perfect een beeld kan vormen van wat PUTAIN inhoudt, zegt eigenlijk al genoeg. ZG koos telkens voor de juiste mensen op de juiste plaats, en vulde zijn rol als curator met verve in. Zwangere Guy is daarbij nooit vies geweest van het kleuren buiten de lijntjes – zie ook ‘Pourriture Noble’ met jazzdrummer Lander Gyselinck -, maar krijgt daar gevoelsmatig nooit genoeg erkenning en respect voor. Oké, zijn genre is misschien niet iets waar een groot deel van de bevolking per se voor openstaat, maar we kunnen niet anders dan hopen dat Gorik Van Oudheusden met deze serie (en soundtrack) alles krijgt wat hij verdient.
De Brusselaar bewijst met Putain namelijk nog maar eens dat hij meer is dan een rapper; hij is een artistieke duizendpoot, een kunstenaar en bovenal een prachtig mens. Laat dat alleen al reden genoeg zijn om Putain een kans te geven.
Putain is beschikbaar via Streamz.
Lucas Palmans schreef deze recensie voor de muziekwebsite Dansende Beren.
