Dit is het begin van een reeks “Jonge regisseurs op het Filmfestival van Gent”. Ons eerste slachtoffer is Ingrid Coppé (Leuven, 1980), die met haar eerste kortfilm “Another Day” meedoet aan de Competitie voor Belgische Kortfilms.
BB: hoe ben je ertoe gekomen te regisseren?
IC: Ik heb eigenlijk eerst Communicatie-wetenschap gestudeerd in Leuven, waar ik mijn beste tijden vooral beleefde met het Politika-toneel – eerst acterend, het laatste jaar ook regisserend. Toen ik in 2002 afstudeerde, mocht ik nog een jaar lang iets bijstuderen. Deze keer zou het wel op mijn manier zijn, iets wat ik echt wou. Voor een 4 jaar lange filmopleiding was het te laat, dus zocht ik een alternatief om toch nog het beste uit dat jaar te halen, en ben ik na wat zoeken gestoten op een opleiding van 3 maand van de New York Film Academy in L.A.: “16mm Film-making“. Dat was een intensieve 3-maand cursus, waar ik mijn eerste low-buget film gemaakt heb: “Positive”.
Dankzij een vriendin die ik leerde kennen op de filmschool, kreeg ik daarna de kans om mee te gaan draaien op de set van een Subhash-Ghai film in Bollywood (Indië). Onze functie was onder meer de “continuiteit” van de film in de gaten houden, maar dat was niet echt evident, vermits we nu niet echt bepaald vloeiend Hindi spreken, en bovendien is het Engels in Indië ook soms moeilijk te volgen. Ik kreeg er de smaak wel volledig te pakken en toen ik terug was, ben ik weer naar een workshop van de NYFA gegaan in L.A., deze keer “Digital Filmmaking“. Mijn eindwerk daar was een documentaire “Striking!”, maar die heb ik jammer genoeg niet kunnen afmaken omdat ik terug naar huis moest vooraleer de sociale onlusten in Californië (het onderwerp) over waren.
Eenmaal terug in België ben ik dan beginnen werken bij Lovo, eerst als productie-asssistente en nu als productie-leidster, voornamelijk voor reclamefilms.
BB: en waarover gaat je film?
IC: Het gaat over de capaciteit van de mens om de realiteit te absorberen en te vervormen tot iets eigen, hoe een klein moment van ogenblikkelijk geluk al de rest kan overheersen. Het script had ik al in mijn hoofd toen ik de 2e keer in L.A. was, en een van mijn docenten had me aangespoord er iets mee te doen.
Ik stelde een dossier op voor het Vlaams Audiovisueel Fonds (VAF) en kreeg tijdens mijn vakantie dit voorjaar te horen dat het goedgekeurd was. De voorbereiding verliep ongelofelijk vlot: ik stelde de film voor aan de acteurs die ik zelf in de rollen gezien had, Matthias (Schoenaerts) en Tine (Van den Wyngaert), en ze zagen het allebei zitten. Ook een fantastische D.O.P. (Director of Photography – cameraman), Samuel Dravet, zei ja. Dan bovendien nog de mogelijkheid krijgen om met veel mensen te kunnen werken die al lang in het vak zitten en tegelijk ook wat vrienden die net als ik aan het starten zijn in de business een kans te kunnen geven zichzelf te bewijzen, dat is natuurlijk een luxe.
De opnames zelf waren fantastisch: we bleven zelfs met zijn drieën op de set slapen (om het materiaal te beschermen maar ook om in de sfeer te blijven), alles liep gesmeerd en voor ik het goed besefte, was de film ingeblikt. Er waren uiteraard scenes die moeilijk waren om nèt goed te krijgen, maar dat maakt het zo spannend. Het editen (monteren) achteraf was wel moeilijker. Dan moet je afscheid nemen van mooie shots, die verdwijnen uit de uiteindelijke montage. Dat langzame proces is altijd een beetje pijnlijk.
De muziek bij de film is geschreven door Camaro. De zangeres, Joy Simar, is een goeie vriendin van me en schreef het nummer nadat ik haar het verhaal had verteld bij mijn terugkomst in België. We hebben een speciale versie van “Open Up” opgenomen in de Lovo studio’s, geproduced door Christophe Loerke, en dan heeft een andere vriend, Pierre Anckaert, nog een instrumentale versie op de piano ingespeeld. Het geweldige is: dat ik die mensen al zo lang ken en dat we nu de kans kregen om eindelijk eens samen te werken. Ik hoop trouwens de videoclip te kunnen maken voor Joy’s eerste soloplaat: dat heb ik haar beloofd!
BB: hetgeen ons brengt tot onze laatste vraag: wat zijn de plannen voor de nabije toekomst?
IC: Wel, eerst komt het Filmfestival er aan, uiteraard. Mijn film gaat er in premiere op 12 okt. Dan moet ik me haasten om Joy’s video te maken, want ik vertrek in januari 2006 naar Nieuw-Zeeland voor vier maand. Ik hoop er in Wellington, ofte “Wollywood”, te kunnen meewerken aan films.
Ik broedt nu op een paar nieuwe ideeën, maar het zou leuk zijn om in de toekomst een klankbord te vinden of met iemand samen te werken. En op die manier eventueel nieuwe ideën uitwerken. Als ik terugkom in België? Dan zie ik wel!
(volgende regisseur: Hans Van Nuffel)
