Gisteravond 31 oktober, speelde Admiral Freebee ten dans in de AB. Admiral Freebee is Tom Van Laere, een man met een baard en de blik van een seriemoordenaar. Gelukkig voor ons viert hij zijn lusten muzikaal bot, en dat resulteerde tot op heden in twee uitstekende cd’s, waaruit hij gisteren ook rijkelijk putte.
Afgewisseld met hier en daar een cover (J.J Cale’s Magnolia) of een nieuw nummer, grossierde de admiraal vooral in lang uitgesponnen versies van songs als Rebound Love, Einstein Brain, Recipe for Disaster en Murder of the Sun, waarin hij zijn aspiraties als Vlaamse Neil Young of Keith Richards krachtig bijzette. Als rode draad doorheen de show haalde hij te pas en te onpas het zinnetje ‘it was in the winter of my 30th year, looking for the balance between joy and dignity’ boven, wat menige komische noot opleverde.
In tegenstelling tot enkele maanden geleden in de Botanique, zat er geen tweede gitarist in zijn groep, maar wel een orgeltje, en een overigens uitstekende backing zangeres, waardoor het concert minder een raid op de trommelvliezen werd, maar een meer gevarieerde show. Hier en daar wat slordig, te wijten aan Van Laere’s neiging om te improviseren en het publiek op te zwepen, meestal stevig rockend, af en toe heerlijk ontroerend. In die laatste categorie zal ik de indrukwekkende bis-reeks Carry On, Admiral for President, Rags ‘n’ Run en een voor de volgende cd aangekondigd nieuw nummer niet licht vergeten : letterlijk kippenvel van begin tot einde. Als extra bis kwam er dan nog een alweer lang uitgesponnen versie van zijn road hymne Get Out of Town, waarna de admiraal definitief het podium en de stad verliet. Dat hij maar gauw terug komt.
