Vernissages, eigenlijk is het altijd hetzelfde… Een kunstige kiem wordt opgeblazen tot een heus event door het uitnodigen van een reeks would-be hoogwaardigheidsbekleders en het uitspreken van goed voorbeidde maar desalniettemin zenuwachtig gebrachte speeches. Waardoor het schijntje schoonheid bijna verloren gaat in de bombast van de avond. En toch is de selectie uit het werk van de Real Sociedad Fotografica (RSF) in Gemeenschapscentrum De Maalbeek zeker het bekijken waard!
De foto’s werden deze ochtend nog overgevlogen, samen met de voorzitter van de Spaanse Koninklijke Fotografievereniging. Die man was apentrots tentoon te stellen in Brussel, hoofdstad van Europa, en dat was te zien tijdens zijn rede. Het gros van de toeschouwers, daarentegen, was overduidelijk afgezakt naar het gemeenschapscentrum van Etterbeek (“Brussel, neje jong, da’s ni hier�). Reeds tijdens de toespraken startten de eerste gesprekken tussen lokale bekenden en eenmaal het laatste woord was uitgesproken werd “levenskunst� belangrijker en stortten de meesten zich op de gratis wijn en tapas. De foto’s werden eerder genegeerd… Ten onrechte!
Zij die zich op tijd hadden ingeschreven (waaronder ondergetekende, dankzij vriendelijke collega’s) konden na een uurtje richting Moriaan trekken, voor een Spaanse avond. Met een sangria in de hand en een flamencodemonstratie zou de avond aanvangen. Ware het niet dat de techniek even een stokje in de wielen stak: de (gekopieerde) cd met begeleidingsmuziek bleef na 30 seconden haperen. Als dit één keer gebeurt is het toeval. Twee keer wordt amusant (voor de toeschouwers). Na drie keer is het eerder gênant (voor de dansgroep). Niet hier! Door akoestisch te gaan en louter met de begeleiding van het eigen handgeklap te dansen werd eerst de aandacht en nadien ook het respect van het publiek (een zeer verscheiden mengeling: jong/oud, man/vrouw, mooi/lelijk, Belgisch/internationaal, …) verkregen. Zowaar een sterke prestatie! En de voorzitter van de RSF zag dat het goed was en wiegde, muurbloempjegewijs, mee op de achtergrond, een Madrileens margrietje?
Onder massale belangstelling werden twee gerechten (gazpacho en paella) helemaal uitgekleed tot op hun ingrediënten en met veel aandacht voor mogelijke varianten in elkaar geschoven door Nicole en een aantal koks van Comocomo. Van deze laatste onthoud ik vooral de volgende uitspraak: �Kunnen koken, dat is kunnen rechttrekken wat er misloopt bij het bereiden van gerechten.� Deze spijzen werden ten slotte aan tafel gebracht door een aantal VUB-studentes van 1ste Bachelor Agogiek (in het kader van het kunstparticipatieproject 8 Beaufort organiseerden zij mee aan deze avond). Het smaakte. Tot het dessert toe. (Bijgedachte, en niet dat het me stoorde, maar waar waren de mannelijke studenten agogiek? Was deze activiteit te min voor hen, of zitten er nu eenmaal meer vrouwen dan mannen in die richting?)
De gemeenschapscentra, ’t is en blijft een verrassende wereld die jammergenoeg nog niet (genoeg) ontdekt wordt door de gemiddelde Brusselaar. Ten onrechte! Ik heb er in elk geval een leuke avond en een goede definitie van agogiek aan overgehouden. En enkele mooie tips voor in de agenda.
Tentoonstelling Madrileense fotografie, Gemeenschapscentrum De Maalbeek, van woensdag 26 april tot woensdag 10 mei 2006
Kunstproject 8 beaufort Groot event in Kuregem op 6 mei, meer info op de website van vzw Beeldenstorm
Comocomo Heerlijke Baskische keuken in de Dansaertstraat, meer info op hun website
