Even een toelichting bij het laatste “ontdek je plekje”
Het afgebeelde dier betreft een “Ulmer Dog” (un dogue d’Ulme) nauw verwant aan (of een ander benaming voor) Deense of Duitse Dog: een reu, laat daar geen twijfel over bestaan…
Het werk maakt deel uit van de beeldengroep die nogal chaotisch in het Jubelpark staat opgesteld (naast beelden van Meunier e.a.). Deze beelden werden tentoongesteld ter gelegenheid van de expo georganiseerd nav de 75 jaar Belgische Onafhankelijkheid (bij de vijftigste verjaardag waren gebouwen, bogen en park nog verre van af… septantecinquièmenaire lipt echter niet zo lekker).
Blijkbaar prijkte de hond op het ogenblik van de expo aan de ingang van het Park van Woluwe : tegenover deze ingang was een uitspanning die dan ook de naam ” Le Chien Vert” meekreeg ( het brons begon vrij vlug te oxyderen…).Op het dak van dit etablissement liet de eigenaar een ijzeren smeedwerk van ca 2 meter hoog voorstellende een zittende,”groene” hond aanbrengen.
Dit ijzerwerk verdween in 1967 maar werd later teruggekocht “par souscription publique” (’n vorm van collecte (?)). Waar het zich op dit ogenblik bevindt is mij een raadsel. Iemand een idee?
In ieder geval : onze dog van Ulm gaf zijn naam aan een wijk en een tramhalte te St Pieters Woluwe.
Of er een verband bestaat tussen deze groene hond en het onnavolgbare (althans voor de textiel-fetisjisten onder ons) ” les tissus du Chien Vert” is me niet duidelijk. De stoffenwinkel dankt zijn naam aan de straat waarin deze ( gedeeltelijk) gelegen is : Groene Hondstraat. Maar hoe die straat dan weer aan zijn naam gekomen is…??
O ja, nog even wat de kunstenaar betreft : googlen levert weinig op ( is het Vanheffen of Van Heffen). Wat ik ondertussen wel te weten kwam is dat nog twee andere kunstwerken van deze beeldhouwer onze stad sieren :
– eveneens in het jubelpark : Samson jaagt de vossen naar filistijnen
(Rechters 15, 3 -5 :
Toen zei Samson: ‘Ik zal ze krijgen, die Filistijnen. En deze keer valt mij niets te verwijten!’ Hij ging weg, ving driehonderd vossen en legde fakkels klaar. De vossen bond hij twee aan twee met de staarten aan elkaar, steeds met een fakkel ertussen. Toen stak hij de fakkels aan en stuurde de vossen de korenvelden van de Filistijnen in. Zo stak hij alles in brand, niet alleen de korenschoven en het koren dat nog op de akker stond, maar ook de wijngaarden en de olijfgaarden.)
Persoonlijke noot : bij gebrek aan inspiratie is de bijbel nooit veraf.
– in de tuin van het paleis der academieën : Schildpad en Hond
Naar mijn bescheiden mening behoorde deze Vanheffen (eind 19de eeuw) tot de romantische “Artistes animaliers” Zie ook dit werkje:
PS. bij mijn zoektocht stootte ik op deze m.i. unieke site waar het Brusselse standbeelden betreft: een bevlogen en toegewijde amateur verschaft hier beknopt heel wat niet voor het rapen liggende informatie.
