Het had een leuke dag moeten worden. Ze was net haar contract gaan tekenen en keek er naar uit om binnenkort te beginnen werken. Ze stapte op de tram met haar hoofd in de wolken en dacht er niet onmiddellijk aan haar tramkaart af te stempelen. Big mistake.
Bij het overstappen naar de metro op Montgomery werd ze gestopt door een norse controleur van de MIVB. Deze was duidelijk blij een nieuw slachtoffer aan zijn quotum toe te voegen. “Weet je dan niet, madammeke, dat er boetes staan op het niet afstempelen van je kaart?” Hij genoot van zijn machtspositie zoals alleen een bullebak dat kan t.o.v. een meisje van half zijn gewicht en een kop kleiner. Ze toonde al haar papieren, hij wou zelfs haar arbeidscontract zien (ze woonde nog maar pas in Brussel, het was het enige document dat haar adres bevatte), en liep er toen bijna mee weg. “Waar gaat u naar toe?” zei ze “Ik wil dat die documenten hier blijven”. “Tuurlijk, madammeke, ik geef u er zelfs nog eentje bij!” Een boete uiteraard.
Die boete van 76 euro, tot daar aan toe, ze had dan ook haar kaart niet afgestempeld. Maar behandeld worden als een crimineel door een machtswellusteling in een uniform, dat was het smerigste gevoel dat ze in lange tijd meegemaakt had.
