‘k Ben niet iemand die zich vaak ergert. Zeker niet in een wereldstad als Brussel, waarvan ik vind dat (bijna) alles moet kunnen en mogen. Als je beslist om in een straat met een druk nachtleven een appartement te huren, dan moet je niet “emmeren” over geluidsoverlast. Als je, zoals ikzelf, vlakbij het Sint-Katelijne plein woont, moet je niet boos zijn op Johan Verminnen die mijn zaterdag volzingt, of op een autoloze zondag, waarbij er mensen over straat fietsen die ik nooit eerder in de stad zag.
Relativeringsvermogen is een verplichte eigenschap voor de Brussel-bewoner.
Maar. Ja, daar ben ik met de “maar”. Waar ik mij wél aan stoor: Quads.
Dat lawaaierige toestel, waarmee zowat elke mogelijke verkeersregel overtreden wordt.
Onveilig voor bestuurder, stadsbewoner, fietser. Pijnlijk aan de oren. Hoogst irritant.
Onlangs nog reed ik met de wagen in de Dansaertstraat en moest ik alle remmen “dichtgooien” voor een aan een veel te hoge snelheid “een tegenligger voorbijstekende” Quad.
Ik hoor ook van een Schaarbeek-bewoner mét kind dat hij elke avond een viertal van de machines door z’n straat hoort racen/loeien.
Is dit een nieuwe trend? Is er een groei in het aantal Quads in Brussel? Kent er iemand de regelgeving omtrent deze micromachines? Mag iedereen er zomaar opkruipen? En vooral, hoe geïrriteerd ben jij?
Categorieën