Dinsdagavond, gedaan met werken, kwart na zes. “Nog even snel een verjaardagskaart kopen,” denk ik. De meeste winkels in de buurt zijn natuurlijk al dicht. Dus trek ik naar de City 2, boek- en papierwinkel Club.
Draaimolentjes en rekjes met allerlei wenskaarten: “Anniversaire”, “Naissances”, “Mariages”, “Condoléances”. Geen “Gelukkige verjaardag” te vinden. Na een minuut of twee geef ik het op. Aan de caissière vraag ik of er ook wenskaarten met Nederlandstalige teksten zijn. “Ah ! Je ne sais pas,” antwoordt ze me in het Frans. “Toute est mélangée.” Tegen beter weten in geef ik de molentjes nog even een draai, maar nee, geen Nederlandstalige verjaardagskaart te bespeuren.
Sinds Club enige tijd geleden zijn gele jasje inruilde voor een roodgrijs exemplaar, hebben ze het duidelijk hoog in hun bol. Nederlandstalige wenskaarten en boeken waren hier nooit dik gezaaid, maar ze waren er tenminste wel. Nu zijn ze onvindbaar afwezig. Wat de boeken betreft wordt de klant via de website van Club wel correct ingelicht: er zijn in het Brusselse gewest acht vestigingen en daar zijn Nederlandstalige en Engelstalige boeken enkel op bestelling verkrijgbaar. Correct, maar wel kortzichtig.
Ik begrijp dat niet. Dat een kleine zelfstandige geen Nederlandse wenskaarten in zijn sortering opneemt omdat hij ze anders aan de straatstenen niet kwijtgeraakt, daar heb ik alle begrip voor. Dat een keten als Club met 26 winkels in België hetzelfde doet, gaat m’n verstand te boven. Nederlandstaligen mogen in Brussel dan in de minderheid zijn, daarom moet men ze nog niet de dienstverlening ontzeggen die hun Franstalige stadsgenoten wel krijgen. “Pour les Flamands la même chose,” moet men hebben gedacht. Het kan nochtans anders.
De Metroshop in het Muntcentrum (nabij het De Brouckèreplein) heeft wel een volwaardig assortiment Nederlandstalige wenskaarten. Allen daarheen, zou ik zeggen. Koopt niet bij Club. Ze mogen van mij trouwens een e-mail verwachten. Ik weet niet wie voor elke winkel het aanbod bepaalt, het algemeen management of de filiaalhouder, maar ik neem het niet dat men mij als tweederangsklant behandelt. Ik ben geen gefrustreerde Vlaming, maar waarom zou ik m’n portemonnee bovenhalen in een zaak die me niet serieus neemt als ik m’n geld evengoed elders kan uitgeven? Als secretaris van een vereniging kocht ik het merendeel van mijn kantoormateriaal tot voor kort bij Club. In ’t vervolg ga ik naar de Metroshop. Het aanbod is daar niet zo uitgebreid, maar het voldoet voorlopig prima aan mijn behoeften. En het personeel is er tweetalig. Merci, dankuwel!
Update:
Woensdagavond werd ik rond 18.20 uur door Bruno Op De Beek telefonisch geïnterviewd voor zijn programma bruno.fm op fmbrussel.
Update bis:Woensdagavond rond 20.45 uur kreeg ik een antwoord op de e-mail die ik aan Club stuurde. U leest een samenvatting van het antwoord van district manager Pieter Raes bij de reacties.
