Op 21 juli is het bloedheet op het terras van de Santana op het Rouppeplein. Het oude Madammeke loopt op de stoep met een zware leren jas, een donkere bril en zwarte hoed. Ze heeft ook nog dikke wollen kousen, eveneens in het zwart. Ze loopt met twee kleine hondjes aan de leiband. Die raken hopeloos verward in hun beider lijnen. De vrouw doet geen moeite om ze te ontwarren. Het is vrijwel zeker dat ze niks in de mot heeft.
Het is overigens onduidelijk wie met wie wandelt: letten de hondjes op hun madam of zij op hen? Ik denk het eerste. Misschien zijn ze haar aan het ontwarren? Er passeert nog een dikke Afro-Amerikaan en zijn kind, die vlechtjes draagt met bloedrode strikjes. Hij heeft eveneens kniekousen, vermoedelijk van zijn vrouw.
De Japanse toeristen zoeken de Ramblas van Brussel. Dat staat met zoveel woorden in één of andere Japanse gids. De Ramblas van Brussel, daarmee wordt de Stalingrad bedoeld. Men mag de stad promoten maar dat is wat veel poeha. Ze zijn lichtjes ontgoocheld als ik ze vertel dat ze er al zijn. Ze kijken even verwonderd rond en bladeren dan verwoed in hun gids, vermoedelijk op zoek naar Manneke Pis of de Grote Markt. Ze blijven lachen, zoals we dat van Japanners gewoon zijn.
Het meisje heeft twee blauwe ballons in de hand met het logo van NetBrussel. Alle banken zijn bezet door de Rouppeclochards, ik ken de meeste wel maar laat ze vandaag ongemoeid. Ze zitten bovendien flink te hijsen.
Geen enkele passant haalt het van het zwarte vrouwtje. Zij is, met voorsprong, de enige die in aanmerking zou komen voor een bescheiden maar toch opmerkelijke rol in een film van Jacques Tati. Het is doodjammer dat Tati nooit in Brussel heeft gefilmd, ik had hem graag geholpen bij de casting.
Op het plein speelt een groepje in de kiosk, vermoedelijk ter gelegenheid van de Nationale Feestdag. Het vrouwtje en haar hondjes zijn de enige toeschouwers. Ze applaudiseert te vroeg. Of te laat? Als ze een nieuw muziekstuk aansnijden danst ze mee. Helemaal uit de maat. Ik wordt lichtjes duizelig als ik haar bezig zie: een vogeltje dat zingt in een verkeerd seizoen. Dan vervolgt ze haar weg: de hondjes geleiden haar. Eigenlijk was ze op weg naar het défilé op het Paleizenplein, ze was evenwel telaat vertrokken en te vroeg afgestapt.
