Categorieën
Mobiliteit

De Monumentale Fietsdag

Als er één dag in het jaar is die ronduit levensgevaarlijk blijkt als men zich op de openbare weg begeeft, is het uitgerekend de autoloze zondag in Brussel.

Koning Auto is nog maar even van het toneel verdwenen of daar doen de roekeloze tweewielers al uitgelaten hun intrede, om zich het terrein toe te eigenen met een ongemene brutaliteit.
Terwijl ze op andere momenten oeverloos foeteren en vitten op al wat zich op vier wielen voortbeweegt, zijn zij nu de eersten om vierkant alle verkeersregels aan hun laars te lappen.

Twee kleine kinderen rijden in omgekeerde richting, en in ware doodsverachting, een groep senioren tegemoet, die jolig babbelend op alles letten, behalve op de weg.
Een alerte omoe is bij de les, een gepensioneerde lerares, ze rinkelt éénmaal, roept kort maar kordaat en meteen springen alle ouderlingen in het gelid en gaan op één rij gaan fietsen.
Een natuurtalent.

Twee dikbuikjes spelen Parijs-Brussel en rijden als gekken door de Anspach. Als de vrouw vóór hen bruusk moet remmen voor een hooligan die zonder te kijken de Steenstraat komt uitgeraasd, ontsnappen ze allen als bij wonder aan een zware clash.
Een jonge vader had het onzalige idee zijn zoontje te leren fietsen in de Dansaert.
Uitgerekend vandaag dacht de arme man te profiteren van de autoloze zondag en de rust op straat.
Het jochie kijkt verdwaasd en angstig naar al die wegpiraten op de rijweg en besluit voor de rest van zijn dagen nooit meer een fiets te bestijgen.

Aan het Hanzehuis op de Timmerhoutkaai sta ik een halfuur in de rij, als er zich een opstootje voordoet.
Zes mensen arriveren en wurmen zich in de file omdat ze een bevriende dame herkennen, die prompt voorstelt om bij haar in te schuiven.
Daarbij negeren ze, zonder de minste gène, de tientallen ongeduldige mensen achter zich die, boekje in de hand, hun programma van de dag aan het hertekenen zijn.
Een paar oudere dames kunnen zich daar niet in vinden.
Ik wend mijn blik af want ik heb geen zin in discussies vandaag, zeker niet als ze communautair geladen zijn.
Kort nadien lost zich dat vanzelf op.
Drie dames komen naar buiten met de boodschap dat het huis niet “fameux” is.
“Il y a trois pièces, c’est tout, vraiment pas la peine d’attendre.”
Onmiddellijk slinkt de rij tot de helft.
Dat is een goeie truc, die moet ik onthouden.

Op de kruising van de Grootgodshuisstraat en de Lakense, treffen twee groepen wielertoeristen mekaar. Ze blijken uit hetzelfde dorp te komen. Op zich geen probleem, alleen hebben ze de onhebbellijke gedachte mekaar te begroeten met een kus.
Tweemaal vijfentwintig mensen, dat maakt minstens 625 omhelzingen, dan reken ik nog het stricte minimum.
Daardoor ontstaat er een ware opstopping ter hoogte van de vrijmetselaarstempel, zodat de groep achter hen luid begint te rinkelen.
Verkeersagressie op twee wielen.

Een koppel steekt zonder te kijken, in dezelfde straat, in een plotse opwelling zomaar de weg over.
Zigzag rijden lijkt een nieuwe autoloze sport te zijn.
Kinderen volgen gezwind en met nog meer ijver het slechte voorbeeld van hun verwekkers.
In de Koningsstraat duwt een man op rollerskaters zijn verschrikte zoontje in een buggy. Aan een duizelingwekkende snelheid.
Het kleintje schreeuwt als vermoord want hij ziet het verschrikkelijke gevaarte op zich afkomen, achter de rug van de puberende vader.
Datzelfde gevaarte ramt een beetje verder op een haar na twee jongetjes, met een Mexicaanse sombrero, ook al met papa, die straal het rode licht negeren.
Gelukkig is de chauffeur van de Stib bij de pinken.
In de Wetstraat is er plaats zat op de brede straat, toch zijn er twee onverlaten die het voetpad teisteren en dat bovendien heel vanzelfsprekend vinden.
Een beetje verder is er een overrompeling op de hoek van de Konings- en Wetstraat : daar moet zich een fameus gebouw bevinden.
Het blijkt het Nescafé-tentje te zijn waar men gratis koffie serveert.
Monumentaal veel volk, hier en daar een hollandse tongval.

Autoloze zondagen maken slapende honden wakker. En die blijken heel agressief te zijn.
Ver weg is het romantische beeld van de zachte groene tweewieler.
To be clear : er zijn ook hele lieve fietsers, want voor de rest was het een
zalige zondag.
Nog van dat.

william deraedt
hetrijkderzinnekes.blogspot.com

Share