Zondag is het Werelddierendag. Baasjes kijken ernaar uit om hun huisdier die dag extra te vertroetelen. Vele kinderen mogen binnenkort hun huisdier meebrengen naar de klas. Mijn twee nichtjes ruziën er al over wie dit jaar de kat en wie de schildpad aan de klasgenoten mag voorstellen. Dierenrechtenorganisaties plaatsen op 4 oktober dierenwelzijn in de kijker. Zo nodigt GAIA zijn sympathisanten zondag in de BOZAR uit om de start van de Europese Protect Seals-campagne voor afschaffing van de zeehondenjacht bij te wonen. BLID vraagt aandacht voor de dierenasielen. De organisatie stelt voor dat asielen op Werelddierendag hun oudere honden, die weinig kans maken op een adoptant, gratis toevertrouwen aan een bejaarde die wat gezelschap zoekt. Tot slot pakken dierenspeciaalzaken uit met speciale kortingen op hun producten.
Ik heb sinds een maand een kat. Lange tijd vond ik dat een poes een tuin nodig had en op een appartementje in de stad enkel zou verkommeren. Maar toen kreeg ik de kans om kleine Fjodor te adopteren en ben ik bezweken. ’t Is een allerschattigst beestje van intussen drie maanden oud die graag op mijn schoot zit te spinnen en zijn genegenheid toont door mijn neus te likken. Hij is net een klein kind: hij is lief, maar vraagt wel voortdurend aandacht. Hij wil altijd zijn waar ik ben, zelfs in de badkamer, en als ik hem alleen laat, zet hij zijn keel open. Onlangs werd ik wakker door zijn langgerekt gemiauw. Andere onhebbelijkheden: hij gaat als een razende tekeer tegen planten, stormt door de gang in zijn wilde perioden, stoot al eens een glas om, krabt en bijt mij, enkel om te spelen uiteraard.
Maar nu ik Fjodor op zijn logeeradres gebracht heb omdat ik zelf op reis vertrek, ondervind ik op mijn appartement een vaag gevoel van gemis. Ik werd niet verwelkomd toen ik thuiskwam, er is minder leven in de brouwerij. Als de kat van huis, is het huis een stuk leger.
Wat zijn jullie ervaringen met (huis)dieren in de stad?
