Als ik buitenkom uit het trouwfeest van mijn neefje om een plasje te doen aan de kerk, loopt er een jonge vrouw voor mij. Daar is niks mis mee.
Op een bepaald moment trekt ze haar kleed omhoog en haar slipje naar beneden.
Wat zullen we nu krijgen ?
Ze hurkt neer en begint luid te plassen.
Vermits het twee uur ’s ochtends is in een stil dorp in Vlaanderen, lijken het wel de Niagara watervallen.
Dat heet wildplassen.
Zo’n manieren hebben wij niet in Brussel
