Vier toeristen lopen in de Lievevrouwbroersstraat, ze komen net vanachter de hoek uit de Stoofstraat.
De drie oudere mensen volgen blindelings hun jongere reisgenote die luidop voorleest uit een toeristische brochure.
Plots blijven ze alle vier, bij het aanhoren van een passage, als verstijfd staan.
Er is hen klaarblijkelijk iets ontgaan.
Inderdaad, ze hebben het kleine ventje
wat verderop niet opgemerkt.
De oudere man keert zich en wijst rechtdoor, daar moet het ongeveer zijn.
Ze discussiëren even, kijken naar hun uurwerk, is het de moeite om terug te gaan ?
Uiteindelijk keren ze toch terug.
Kan men zich voorstellen dat men in Parijs de Eifeltoren voorbijloopt, het vrijheidsbeeld in New York, in Berlijn de Brandenburg Tor ?
In Brussel kan men achteloos het stadsmonument passeren en discussiëren of het wel de moeite loont om terug te keren.
Dag na dag, jour et nuit blijft het surrealisme welig tieren in deze stad.
william deraedt
hetrijkderzinnekes.blogspot.com
