Als moeder van een schoolgaande dochter ben ik geconfronteerd met de nieuwe digitale inschrijvingsmethode in het Nederlandstalig onderwijs in Brussel. Dankzij veel geluk mag mijn kind naar de school van mijn eerste keuze (Sint-Jan-Berchman), maar anderen hebben minder geluk. Net zoals vele ouders heb ik heel wat bedenkingen en onbeantwoorde vragen bij het systeem.
Zo is het onduidelijk waar de gehanteerde 45%-toewijzing aan kinderen van Nederlandstalige ouders vandaan komt, hoe groot de capaciteit van de scholen is en of er rekening gehouden wordt met de geografische spreiding van Nederlandstalige ouders. De toekenning op basis van het aantal dagen in een Nederlandstalige crèche discrimineert ouders die thuis blijven voor hun kinderen. Het kind wordt gereduceerd tot een aanmelding en een ticket. Je kunt je kind immers niet inschrijven in dezelfde school als zijn vriendjes aangezien er geen waarborg bestaat dat je kind belandt in de school van je keuze. Ondanks het nijpende tekort aan leerkrachten in Brussel, krijgen mensen in het onderwijs geen voorrang.
Bovendien is de bestaande informatie laat verstrekt en heeft er geen open communicatie plaatsgevonden naar de ouders noch de scholen. De website was niet de hele dag toegankelijk.
Ik heb bewust gekozen voor een witte school. Je kind inschrijven in een school met veel anderstaligen is volgens mij niet goed. Deze kinderen beginnen met een leerachterstand: ze gaan niet naar de crèche, noch naar de kleuterschool en moeten Nederlands leren op 6 jaar. Ondertussen zit mijn dochter een heel jaar met haar vingers te draaien. De basis voor schoolmoeheid. Om maar te zwijgen van het sociale isolement dat er ontstaat. Concentratiescholen hebben veel GOK-uren, extra lestijden om aan gelijke onderwijskansen te werken, waardoor lesuren voor goede leerlingen wegvallen. De helft van de leerlingen studeert er uiteindelijk af zonder diploma.
Het nieuwe inschrijvingssysteem heeft perverse gevolgen: Nederlandstaligen denken erover het Brussels Hoofdstedelijk Gewest te verlaten, de druk op de scholen neemt toe alsook het ongenoegen van Nederlandstaligen tegenover anderstaligen (die Nederlandstalige plaatsen invullen), de burger heeft geen vertrouwen meer in het beleid.
Hierbij een warme oproep aan alle Nederlandstalige ouders: maak veel kindjes, dit zorgt voor een toename van het Nederlands in Brussel en goede Nederlandstalige scholen. En als het beleid nog zorgt voor extra plaatsen in crèches, scholen en ouderschapsverlofregelingen, komt er een babyboom, die de prachtige bloeiende diversiteit waar Brussel prat op gaat zal versterken. Daaraan kunnen we allemaal werken, maar hiervoor hebben we een extra duwtje in de rug nodig van het BHG inzake positieve discriminatie van de Nederlandstaligen.
Nederlandstaligen: veni, vidi, vici bruxellae en plant je voort.
Sylvie Van Enys
