Het luchtruim was al een paar dagen gesloten, maar gisteren, op de dag des heren, viel het pas echt op hoe stil het boven onze hoofden was. Het geruis, gebulder, het doffe gezoem van passerende vliegtuigen werd even in verpozing geplaatst en in plaats daarvan kreeg de Brusselse soundscape plots een héél ander timbre.
Ook visueel oogde de hemel anders: helder smetteloos blauw, géén strepen, géén nachtelijk getinkel,… het leek alsof er iemand alle vlekken had weggegomd.
Voor mensen die pal in de aanvliegroutes wonen moet deze vliegtuigloze zondag een absolute hoogdag zijn geweest, maar ik ben er zeker van dat alle Brusselaars er bewust of onbewust mee hebben van genoten.
Weldra zal de IJslandse stofwolk opgaan in het niets en zal het vliegtuiglawaai samen met de duizenden wachtende passagiers terugkeren… maar nu nog heel even genieten.
