Heel wat Nederlandse schrijvers voelen zich aangetrokken tot Brussel. Multatuli schreef hier Max Havelaar, Jan Greshoff hield hof in de Taverne du Passage in de Sint-Hubertusgalerijen, Jeroen Brouwers beleefde er zijn wonderjaren als redacteur van Manteau. Welke auteur, die er nochtans om bekend stond zijn pen in vitriool te dopen, schreef deze aardige woorden over Brussel?
Nergens ontmoet je zoveel vriendelijke mensen die je de weg willen wijzen, nog voor je te kennen hebt gegeven dat je bent verdwaald, als in Brussel, zelfs wanneer je helemaal niet bent verdwaald. En ze wijzen je dan ook nog de goede weg, wat in deze boze wereld zeldzaam is.
Het juiste antwoord is Willem Frederik Hermans (1921-1995). Het citaat stamt uit Ik heb Brussel lief, misschien wel de laatste tekst die hij heeft geschreven. Hermans zag Brussel voor het eerst in 1938 toen hij Belgische vrienden van zijn ouders opzocht. Hij situeerde er een van zijn romans, De tranen der acacia’s (1949). Nadat hij achttien jaar in Parijs gewoond had, verhuisde hij in 1991 naar Brussel. Hij woonde er in de Atrebatenstraat 61 in Etterbeek. Jeroen Brouwers beschreef de Brusselse sporen van W.F. Hermans in Het aardigste volk ter wereld (1996). Vijf jaar geleden werd de schrijver plechtig herdacht in Etterbeek.
