Achteraan op de bus lees ik : ‘Europe in one week!’.
Een groep Chinezen wordt gelost aan de Anspach, ter hoogte van het restaurant waar ze dezelfde taal spreken.
Ze haasten zich naar binnen, gereed om zich aan de Saté en Nasi Goreng te begeven. Snel worden er nog wat foto’s genomen van de boulevard, armpjes hoog, want de meeste Chinezen zijn klein van stuk.
Het is een Duitse compagnie, maar vermits ‘Europa in einer Woche’ vermoedelijk Latijn is voor Chinezen heeft het bedrijf zich – weliswaar met enige tegenzin – aangepast aan de internationale klandizie.
Een dik halfuur laten staan ze terug op straat, ‘Europe in 1 week’, dan wordt er best niet te veel getalmd.
De gids staat vooraan, geel vlaggetje omhoog, daarop vertrekken ze richting Grand Place.
Er wordt flink gekwetterd zodat ze geen jota merken van wat er onderweg te zien is.
De camera’s flitsen. Ik ken de tour : Grote Markt en Manneke Pis. En zowaar, nog geen 40 minuten later komen ze al de Steenstraat uitgelopen.
De gids legt een en ander uit, hij wijst richting Van Praet, daarop gaat de groep lichtjes uiteen.
De meesten nemen inderdaad richting Sint-Goriks, anderen riskeren zich toch wat verder, wellicht tot aan het grootwarenhuis op de hoek van de St-Katelijnestraat en heel misschien het eerste stuk van de Dansaert; toch weer niet te lang.
Deze namiddag moeten ze nog naar Amsterdam, morgen Parijs en Versailles, gisteren waren ze in Berlijn.
Wat gaan ze onthouden van Brussel : een passage de route, via de foto’s gaan ze een flard herkennen, vermoedelijk zullen ze het verwarren met Düsseldorf of Parijs.
Chinezen in Brussel : een Chinees restaurant, het Chinese kwartier rond Sint-Goriks en de Visverkopersstraat, de Grote Markt en Manneke Pis.
Weldra, als er ongetwijfeld horden ingezetenen van het Hemelse rijk gaan stranden moet men wellicht werk maken van spleetoogjes bij het Manneke : gaan ze zeker appreciëren.
Ze zijn nog sneller terug dan ik had verwacht, fluks nog wat kiekjes van de Beurs, dat zullen ze later in Athene situeren.
Ze staan terug aan het restaurant, de car is er nog niet. Ze blijven onder mekaar kwetteren.
Eén man, een wat oudere Chinees waagt zich toch wat verder. Hij loopt langs de terrassen en monstert de locals. Even ontmoeten onze blikken mekaar, hij maalt een denkbeeldige kauwgom. Even bekijkt hij de roltrap aan de Beurs maar verder geraakt hij niet.
Daarop arriveert de bus, het bordje Brussels wordt vervangen door Amsterdam, ze blijven palaberen, rap nog een foto van het restaurant en dan sito presto de bus op.
One week Europe : twee uur Brussels, the capital of – daar gaan ze thuis enthousiast over kunnen vertellen.
muchmoreaboutBrussels : hetrijkderzinnekes.blogspot.com
