In deze kolommen konden we recent nog een hoopvol bericht over Molenbeek lezen. Ter gelegenheid van het Feest van de Buren op 27 mei zag, beleefde en proefde onze reporter ter plaatse ambiance op het Driehoeksplein.
14 juni was echter een zwarte dag voor Molenbeek – althans in de Nederlandstalige media. Twee topmannen uit de communicatiesector getuigden bij Peeters & Pichal op Radio 1 over de onveiligheid in Molenbeek, de plaats waar hun bedrijf gevestigd is. Johan Van De Poel, CEO van het reclamebureau BBDO, vertelde dat zijn firma een shuttledienst door een privé-beveiligingsfirma laat inleggen om mensen van en naar hun auto of het dichtstbijzijnde metrostation te brengen, omdat voetgangers met een laptop of gsm al te vaak beroofd worden. BBDO heeft prikkeldraad op de hekken aan de bedrijfsparking gezet om de gebouwen te beschermen tegen inbrekers. Burgemeester Philippe Moureaux is op de hoogte van het probleem, maar onderneemt geen actie. Financieel directeur Dirk Debeys van de Mortierbrigade zei dat het bureau helemaal wegtrekt uit Molenbeek omdat het al zo veel last gehad heeft met relschoppers, vandalen en inbrekers. Eén werknemer werd niet zo lang geleden gegijzeld in zijn wagen en moest naar een geldautomaat rijden. Tot overmaat van ramp maakte De Standaard dezelfde dag melding van brandstichtingen op een takelwagen en een container en een wilde politieachtervolging op autodieven.
Het Canvas-programma Panorama wees er in juni 2010 al op dat Molenbeek de hoogste jeugdwerkloosheid van het land heeft en dat de criminaliteitscijfers in de Brusselse quartiers chauds (Molenbeek, Anderlecht, delen van Sint-Gillis) tussen 2002 en 2008 voortdurend zijn gestegen. Vooral inbraken in woningen en auto’s komen er veel voor.
De diagnose is al eerder gesteld: structurele sociale problemen, het bestaan van een illegale economie, het gebrek aan een gecoördineerde veiligheidsaanpak én eenzijdige berichtgeving door de media. Maar hoe houden we Molenbeek leefbaar? Hoe vermijden we het om in een wij-en zij-verhaal te verzanden? Blijft de conclusie overeind die op deze site in 2010 stond in verband met zero tolerance: “Armoede, werkloosheid, uitzichtloosheid, normvervaging, verpaupering. Brussel heeft jarenlang wijken laten verrotten en ik heb de indruk dat ze nu de open wonden proberen te genezen met een pleistertje”?
