In de zomer zorgen terrasjes, buitenactiviteiten en festivals in Brussel voor een uitbundiger stemming dan in de winter. Maar het verschil tussen week en weekend is het hele jaar door groot. Minder autoverkeer, lege kantoorgebouwen, minder pendelaars, maar wel een druk cultureel leven, markten en feestjes. Brussel in handen van de Brusselaars. Welke priester-schrijver observeert hier Brussel op zondag?
Brussel herken je niet op zondag. De stad is helemaal anders dan in de week. Brussel slaapt ’s zondags, is stil, geeuwt. Buiten het drukke toeristische traject rond de Grote Markt en de musea, hoor je af en toe iemand die met een stofzuiger zijn wagen schoonmaakt, door een open venster de stem van Chris Rea, de klok van een lege kerk in een even lege straat. Je hoort de mussen en de duiven. Als was het de klankband voor de generiek van een artistiekerige film. Brussel is dan voor de inboorlingen, die herademen nu de forenzen er niet rondlopen, nu er geen betogers en rijkswachters zijn die alles stilleggen, nu je er nauwelijks auto’s en geen winkelende plattelanders ziet.
Het citaat komt van Staf Nimmegeers. In de verhalenbundel Chagrijn en charme (1997) beschrijft hij aan de hand van concrete mensen, gebeurtenissen en plaatsen het alledaagse leven in Brussel. Nimmegeers was dertig jaar verbonden aan de Finisterrae-kerk in de Nieuwstraat. Hij werd bekend als tv- en radiomaker van religieuze programma’s en als columnist bij De Standaard en De Morgen. Van 2003 tot 2007 was hij senator. In Brussel Deze Week liet hij dit jaar zijn licht schijnen over de crisis in de kerk.
