“Ik heb zoveel respect voor uw mooie taal dat ik me er niet ga aan bezondigen. Daarom ga ik nu verder in het Engels.” Identiek hetzelfde herhaalde de Amerikaanse ambassadeur in het Frans bij de aftrap van het ‘War Requiem’ in de Bozar. De ambassadeur meent het goed met ons land, dat is algemeen geweten. Hij is wel niet lang gebleven bij de voorstelling, maar dit geheel terzijde.
Zonder het zelf te beseffen biedt hij echter een totaal nieuwe en verfrissende kijk op het good old BHV-dossier. Het volstaat immers gewoon in Linkebeek, Rode of Wezembeek tegen de anderstalige te zeggen : “Ik heb zoveel respect voor uw mooie taal dat ik er me niet ga aan bezondigen. Daarom ga ik nu verder in het Frans.” Net dezelfde frase herhaalt de Vlaming in het Frans met aan het eind : daarom ga ik nu verder in het Nederlands. Ze kunnen of willen het beide niet spreken uit respect voor de schoonheid van mekaars taal. Dat heet taalhoffelijkheid. Ik krijg zowaar een krop in de keel. Dat we daar nooit zijn opgekomen, daarvoor hebben we alstublieft een VS-ambassadeur nodig die de meest simpele oplossing zomaar presenteert op een gouden schaaltje.
Wèg alle taalperikelen, worden meteen van tafel geveegd : het probleem is géén probleem maar een weldaad. Subiet worden alle welkomspanelen vakkundig gerecycleerd voor de talrijke mega-barbecues, de wijkfeesten, straatevenings en verbroederingsparty’s die de faciliteitengemeenten alras tot feestgemeentes maken. Dat werkt dan weer heel aanstekelijk voor de Merchtems, Vilvoordes of Ternats van deze wereld. Ze staan in de rij : zo’n faciliteiten willen wij ook ! Het land baadt in euforie.
Wat blijkt ? Er is helemààl geen taalproblematiek, dat zit gewoon tussen de oren van de politici die daar politieke munt willen uitslaan. Het is nèt het omgekeerde : beide gemeenschappen beminnen hartstochtelijk mekaars taal, zozeer zelfs dat ze deze geen geweld willen aandoen. “De Taelen zijn gansch het Volk.”
Welk een schoon surrealistisch land hebben wij toch : zo’n cultureel erfgoed kunnen we toch nooit in twee kappen ? Men scheurt toch ook niet de Blijde Intrede van Christus van Ensor in twee of we scheppen evenmin de mosselen van Broodthaers uit de casserole.
Nog meer originele oplossingen voor BHV ? Op hetrijkderzinnekes.blogspot.com (Ilse Uyttersprot maakt opening in BHV, 1/9/2011)
