Brussel in Beeld is één van de langstlopende wekelijkse rubrieken, maar ook één van de meest bekeken rubrieken op deze blog. Onze eigenste Brussel-Flickr fotogroep zorgt wekelijks voor een karrenvracht aan fantastisch beeldmateriaal. De BrusselBlogt-fotograaf is moeilijk te definiëren; zowel Brusselaars als niet Brusselaars, zowel mannen of vrouwen, oud en jong. Een fantastische mélange aan mensen en dito talent. Hoog tijd dus om de mens achter de lens ook even in beeld te brengen.
Het hoeven niet altijd Brusselaars te zijn die foto’s posten in onze BrusselBlogt fotogroep. Chris Noorduin alias “chris734 []” is een 35-jarige Heverleenaar met Nederlandse roots. In het dagelijks leven werkt hij als psychotherapeut, maar spendeert uiteraard -wat had je gedacht- al z’n vrije tijd aan fotografie.
Dag Chris, hoe is je liefde voor de fotografie ontstaan?
Tijdens mijn studententijd heb ik een cursus gevolgd om analoge foto’s te ontwikkelen in de donkere kamer. Ik denk dat mijn liefde voor de fotografie daar is ontstaan. Wat misschien vreemd is aangezien ik veel meer houd van een ‘goed getrokken’ foto, dan van een goed bewerkte foto. Ik maakte wel al foto’s voor die cursus, maar de magie van de donkere kamer, waar ik de beelden voor het eerst zag ontstaan in mijn handen, sprak tot mijn verbeelding. Het tactiele, ambachtelijke karakter van het ontwikkelen had voor mij iets magisch. Eigenlijk kwam de liefde voor het kijken door de lens dus later.
Hoe zou je je eigen foto’s omschrijven qua thematiek, stijl, toon,..?
Sinds een tweetal jaar maak ik digitale foto’s. Al ben ik verrast door de technische mogelijkheden en denk ik niet dat ik mijn digitale camera zal opgeven, toch denk ik nog met enige heimwee terug aan het ‘analoge tijdperk’. Ik weet niet goed hoe ik mijn foto’s zou omschrijven qua stijl. Alleszins ben ik voornamelijk aangetrokken tot zwartwit fotografie. Ik houd van beelden die een verhaal vertellen, dat kunnen landschappen, voorwerpen of mensen zijn. Ik houd van foto’s die een surrealistisch gevoel opwekken. Waarbij je met andere ogen naar de realiteit kijkt, waardoor ‘het gewone’ ongewoon wordt.
Wat bevalt je aan Brussel? En wat niet?
Het grootstedelijk karakter, de chaos, het bruisende, soms het verval, maar vooral de vele mensen van alle landen, rassen en standen, die langs elkaar hun weg zoeken doorheen deze stad.
Wat zijn de drie mooiste foto’s die je al in Brussel gemaakt hebt? Waarom?
> Omwille van de vreemde sfeer in het beeld, het wachten, de tijd die precies stil lijkt te staan.
> Een krachtig portret, de stoere blik, de harde omgeving, voor mij een echt ‘stadsbeeld’.
> Ik houd van dit beeld omdat er een zekere verwarring optreedt tussen voor- en achtergrond, tussen echt en onecht..
Op welke onbereikbare plek in Brussel zou je graag eens foto’s willen nemen?
Moeilijk. Ik heb niet echt één plaats, die erg onbereikbaar is waar ik van droom. Soms denk ik wel dat er vele ‘instituten’ in Brussel zijn bevolkt door mensen wiens verhaal ik zou willen verbeelden. Maar dat kunnen evengoed scholen, café’s, asielcentra, bejaardentehuizen als brandweerkazernes zijn..
Wat is volgens jou de meest fotogenieke plek in Brussel?
Zonder meer de straat. Als natuurlijke, maar ook buitengewoon onnatuurlijke omgeving waarin de stadsmens zich beweegt.
Heb je nog een droom of ambitie als fotograaf?
Zoals vele amateurfotografen droom ik er van om van mijn hobby mijn werk, of een beetje mijn werk te kunnen maken. Wat dat dan ook mag betekenen…
Volgende week een nieuwe fotograaf in beeld!
