Beste staker,
het is maar beter de moeite, de reden waarom u donderdag staakt. Als u collectief het werk neerlegt en mij en zovele anderen jonge werklustigen in de onderbroek zet, hoop ik dat u echt wel weet waarom u dat doet. Want u maakt het mij niet gemakkelijk.
Ik ben eind 20, net zelfstandige geworden en een dag bewust niet werken staat nog niet echt in m’n woordenboek. Ik ben hard op zoek naar hoe ik mijn leven verder wil uitstippelen en werk daar dag in dag uit als een bezetene aan. Met m’n vriendin droom ik van een eigen huisje. Ik ben een Vlaamse Brusselaar. Ik heb genoeg, maar niet veel meer. Ik ben me bewust van mijn mogelijkheden en klagen staat niet in m’n woordenboek. Al zou ik meer dan reden genoeg hebben om te klagen.
Het is ondertussen duidelijk dat wij, de jonge generatie, niet te veel moeten dromen. We gaan lang werken, we kunnen niet bouwen zoals onze ouders, onze lonen zullen niet stijgen, onze zekerheid nog minder. We groeien op in crisis. Ook onze favoriete vrijetijdsbestedingen lopen gevaar. Pukkelpop beleeft een ramp, jeugdhuizen dreigen overkop te gaan, speelpleinen voor onze kinderen worden afgesloten door lastige buren, … En dan is er de natuur. Kon u nog zwemmen in de beek naast uw huis, dan was dat voor ons al een brug te ver. En als wij oud zijn, dreigt de Noordzee tot aan de Zenne te komen. Als er dan nog genoeg zuurstof is voor iedereen om van die nieuwe toeristische trekpleister te genieten, tenminste.
Nog maar te zwijgen over de problemen in mijn stad, onze hoofdstad, die te kampen heeft met een gigantische ongelijkheid en binnen een 50-tal jaren rampzalig overbevolkt dreigt te worden. Criminaliteit en frustratie tegen alles wat zich gay & non-gay voordoet als gevolg. Maar de Brusselaar laat zich niet afschrikken. En de jonge Brusselaar, die klaagt wederom niet. Zelfs niet als er weer een betoging de hele stad op stelten zet.
Kortom, het ziet er niet echt al te goed uit voor mij. Nu, als u echt heel België wil plat leggen, ga ik er van uit dat het er voor u ook niet echt goed uit ziet. Dat ook u in een benarde situatie zit. En alhoewel ik meer voel voor een andere methodiek dan staken en geloof dat we allen water bij de wijn gaan moeten doen, ga ik uit van uw goede bedoelingen.
We waren samen nochtans net zo opgelucht dat onze regering eindelijk was gevormd. Lange baarden ten spijt, die periode zal later een belangrijk hoofdstuk in onze geschiedenis vormen. Dat obstakel/obstacle kon gewoon niet op een hikker en een flikker worden genomen. Maar of het nodig was dat u nu weer meteen alles op stelten zet, dat is uw verantwoordelijkheid! Ik verwacht van u dan ook resultaat. Want als achteraf blijkt dat u ongelijk had, uw stakingsdag meer op een vakantiedag leek en ik te veel rood/groene vesten op een Brussels terras zie zitten, dan verliest u mijn nu al beperkt krediet.
En nu donderdag probeer ik gewoon te werken. Opgesloten in een perimeter van een paar vierkante kilometer. Want als jonge Brusselaar verkocht ik m’n auto, toch niets mee aan te vangen hier. En nog ecologisch ook. Maar nu zit ik dus 24 uur opgesloten, dankzij u. Het zal dus maar beter de moeite zijn!
Groet,
Koen Galle
