Categorieën
Wonen in Brussel

Een fluitje van een cent?

Ik ben nu bijna 3 weken overvalvrij. Ik denk niet dat ik echt een trauma aan de twee overvallen heb overgehouden. Een bittere nasmaak des te meer. Blijkt dat mijn wijkagent het niet nodig vindt om alle bewakingsbeelden op te vragen, omdat het gezicht toch niet zo herkenbaar zal zijn. Blijkt tevens dat het feit dat ik mijn verklaring in het Nederlands heb afgelegd en de dader Franstalig is, negatief kan uitdraaien. Als ze de dader al ooit te pakken krijgen, dan kan hij zeggen dat hij zich niet kan verdedigen tegen een verklaring die hij niet begrijpt. De politie heeft ook te weinig geld om een gsm te traceren, of althans ze spendeert er geen geld aan.

Ik besloot de woede hieromtrent te kanaliseren en ben  op cursus zelfverdediging gegaan. Zo bevonden zeven dames, met uiteenlopende achtergronden en motieven zich op een donderdagavond samen in een lokaal in het centrum van Brussel om te leren hoe we ons konden verdedigen tegen aanvallers. Ik wil graag van de gelegenheid gebruikmaken om een aantal tips te delen met de lezers:

  • de adamsappel: hiervoor heb je niet eens zoveel kracht nodig, een welgemikte mep kan ervoor zorgen dat de aanvaller KO is.
  • de oren: doe je handen in een soort van schelpen en sla hiermee keihard op de oren en hierdoor zal hij zijn evenwicht verliezen.
  • net onder de adamsappel: het putje dat je voelt, waar je net met je vinger in kunt. Dit putje druk je keihard in en hierdoor wordt de lucht even afgesloten bij de dader.
  • de knieschijven: hierop keihard schoppen.
  • de wreef van de voet: hierop keihard trappen met je hoge hakken.
  • het kruis: als de dader geen broek meer zou aanhebben, neem je van bovenaf de ballen beet. Je trekt, drukt en draait die.

We kregen ook nog allemaal een fluitje mee, zodat we bij onraad keihard kunnen fluiten en hopen dat dit een dader doet vluchten of helden tevoorschijn doet komen om je te helpen. Misschien ook interessant om te weten: omstaanders reageren het vaakst en snelst als je ‘BRAND’ schreeuwt in plaats van ‘help’. (Of ‘au feu’ in Brussel.)

De realiteit toont dat die cursussen niet voor niks worden gegeven. Dat werd nog eens pijnlijk duidelijk in mijn nabije omgeving. Een poetsvrouw van bij ons op het werk werd vorige week het slachtoffer van brutale agressie. Omdat ze haar sleutels en badge niet wou afgeven hebben twee daders geprobeerd haar te wurgen en haar kleren aan flarden getrokken. Uiteindelijk kwam ze er met de schrik en een trauma vanaf.

Op naar een veiliger Brussel en iedereen een fluitje?

Nathalie Reubens

Share