Het was op een vrijdagnamiddag. Ik had mijn fiets snel in het fietsenrek aan de hoofdingang van het Noordstation gezet en was spoorslags naar het café gegaan om het glas te heffen met collega’s. De gezellige nadronk groeide zonder dat het gepland was uit tot een avondvullende activiteit. We trokken verder naar een andere bar. Het bier vloeide rijkelijk. Toen het tijd was om huiswaarts te keren, leek het verstandiger de metro te nemen. De achteloos achtergelaten fiets zou ik de volgende dag wel oppikken.
Zaterdagnamiddag ging ik erom. Had ik toen al geen slecht voorgevoel? Het kabelslot was niet van het stevigste materiaal en in de gauwte had ik het zelfs niet vastgemaakt aan het rek. Bovendien is een station ’s nachts een geliefkoosde plek voor fietsendieven, omdat er altijd genoeg fietsen staan en er weinig toezicht is. Ik had prijs. Ik kon mezelf wel voor het hoofd slaan. Wat voor een kater hield ik aan dat avondje stappen over! Tegelijk voelde ik machteloze woede opkomen. Waarom had een onverlaat het op mijn trouwe tweewieler gemunt? Mijn aangifte bij de politie leverde niets op.
Zes maanden later werd ook mijn reservefiets ontvreemd. Ditmaal overdag, aan het Schumanstation. Sindsdien neem ik genoegen met een Aldi-fiets, die ik bij voorkeur drie keer op slot zet: met een ringslot en twee kettingsloten. Als ik op voorhand weet dat ik mijn fiets langere tijd onbewaakt op straat zal moeten achterlaten, opteer ik meestal voor openbaar vervoer of een huurfiets van Villo!
Dit is een verhaal zoals er vele zijn. Fietsdiefstal lijkt in Brussel wel een noodzakelijk kwaad: onbelangrijk, onvermijdelijk en onoplosbaar. De drietalige website Bye bye bicycle wil er iets aan doen. Door getuigenissen van slachtoffers van fietsdiefstal te bundelen en door slachtoffers aan te zetten om aangifte te doen bij de politie, wil de blog fietsdiefstal aanklagen. Want met een coherent en geïntegreerd antifietsdiefstalbeleid, kan fietsdiefstal in Brussel succesvol worden bestreden. De site bevat een Google-kaart van gestolen fietsen, verhalen van slachtoffers zelf, een link naar police on web en een pleidooi voor een adequaat beleid in Brussel, opgebouwd rond handhaving, sensibilisering, infrastructuur, betrokkenheid en evaluatie. Dat het trouwens een koud kunstje is om een fiets op klaarlichte dag te stelen, toont dit filmpje van de The Neistat Brothers.
