Ik stond met mijn fiets te wachten aan het licht om over te steken. Achter me hoorde ik een auto aankomen met luide muziek. Terwijl ik wachtte, begonnen die mannen (ik denk dat ze met hun drieën waren) op mij te schelden: “Salope, sale pute!” Uit het niets. Ik bekeek mijn kledij, ik droeg zelfs niets wat men aanstootgevend zou kunnen noemen. (…) Ze scheurden me voorbij en aan de volgende lichten haalde ik hen in en moest weer voor hen aan het stoplicht wachten. Ze begonnen nog heviger te schelden en te roepen en kwamen dichter gereden. Uit schrik ben ik dan door het rood licht gereden, het kruispunt over.
14 jaar en op weg naar de Nieuwstraat. Een man spreekt mijn vriendin aan en stelt vervelende vragen. Wij lopen snel door, maar hij geeft niet op. Dus vindt hij het maar logisch om haar tegen de muur te duwen en haar (allesbehalve ontwikkelde) borsten te bepotelen. En plein public. Wij lopen weg, zwaar gedegouteerd en jammer genoeg al giechelend. Toen vond ik dit merkwaardig genoeg niet zo abnormaal, vandaag duidelijk wel
Het zijn maar twee verhalen op de kersverse Brusselse website van Hollaback!, een internationaal initiatief tegen seksuele intimidatie op straat. Hollaback! (‘roep terug’) ontstond in 2005 in New York als een online platform waar slachtoffers van seksueel getint geweld hun verhalen in een veilige omgeving kunnen delen. Door bewustmaking en het delen van ervaringen wil de site een halt toeroepen aan elke vorm van seksuele intimidatie op straat. De site bevat ook een aantal tips voor slachtoffers en omstanders. De beweging is momenteel actief in 45 steden verspreid over 16 landen. Het Brusselse vrijwilligersteam bestaat uit Angelika, Anna, Julie en Ingrid. Aan Brusselnieuws vertelde de Amerikaanse Anna dat street harassment een probleem is van iedereen: “Het zijn bepaalde waarden in de maatschappij die we hopen te veranderen, zodat iedereen dit soort gedrag onaanvaardbaar gaat vinden.”
